وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتاً

وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتاً بَلْ أَحْیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ(169) (سوره آل عمران)

ترجمه : و کسانی را که در راه خدا کشته می شوند ، مرده مشمار ، بلکه آنان زنده اند و بدیشان نزد پروردگارشان روزی داده می شود ( و چگونگی زندگی و نوع خوراک ایشان را خدا می داند و بس ) .

فَرِحِینَ بِمَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَیَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِینَ لَمْ یَلْحَقُواْ بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ یَحْزَنُونَ(170) (سوره آل عمران)

ترجمه : آنان شادمانند از آنچه خداوند به فضل و کرم خود بدیشان داده است ، و خوشحالند به خاطر کسانی که بعد از آنان مانده اند ( و هنوز در راه خدا می رزمند و به فوز شهادت نائل نشده اند و ) بدیشان نپیوسته اند . ( شادی و سرور آنان از این بابت است که پیروزی یا شهادت در انتظار هم کیشان ایشان است و مقامات برجسته آنان را در آن جهان می بینند ، و می دانند ) این که ترس و هراسی بر ایشان نیست و آنان اندوهگین نخواهند شد . ( چه نه مکروهی بر سر راه آنان در سرای باقی است ، و نه بر کاری که در سرای فانی کرده اند و دارائی و عزیزانی را که ترک گفته اند ، پشیمانند ) .

یَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللّهِ وَفَضْلٍ وَأَنَّ اللّهَ لاَ یُضِیعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِینَ(171) (سوره آل عمران)

ترجمه : شاد و خوشحالند به خاطر نعمتی که خدا بدانان داده است و فضل و کرمی که او بدیشان روا دیده است ، و خوشوقت و مسرورند از این که ( می بینند ) خداوند اجر و پاداش مؤمنان را ضائع نکرده و هدر نمی دهد .

وَمَن یَغْلُلْ یَأْتِ بِمَا غَلَّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ

وَمَا کَانَ لِنَبِیٍّ أَن یَغُلَّ وَمَن یَغْلُلْ یَأْتِ بِمَا غَلَّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ ثُمَّ تُوَفَّى کُلُّ نَفْسٍ مَّا کَسَبَتْ وَهُمْ لاَ یُظْلَمُونَ(161) (سوره آل عمران)

ترجمه : ( شما گمان کردید ممکن است پیغمبر به شما خیانت کند ! در حالی که ) هیچ پیغمبری را نسزد که خیانت کند ، و هر کس خیانت ورزد ، در روز رستاخیز آنچه را که در آن خیانت کرده است با خود ( به صحنه محشر ) می آورد ، سپس به هرکسی پاداش و پادافره آنچه کرده است به تمام و کمال داده می شود ، و بدانان ستم نخواهد شد .

وَالْکَاظِمِینَ الْغَیْظَ وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ

الَّذِینَ یُنفِقُونَ فِی السَّرَّاء وَالضَّرَّاء وَالْکَاظِمِینَ الْغَیْظَ وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ وَاللّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ(134) (سوره آل عمران)

ترجمه : آن کسانی که در حال خوشی و ناخوشی و ثروتمندی و تنگدستی ، به احسان و بذل و بخشش دست می یازند ، و خشم خود را فرو می خورند ، و از مردم گذشت می کنند ، و ( بدین وسیله در صف نیکوکاران جایگزین می شوند و ) خداوند ( هم ) نیکوکاران را دوست می دارد .

وَالَّذِینَ إِذَا فَعَلُواْ فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُواْ أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُواْ اللّهَ فَاسْتَغْفَرُواْ لِذُنُوبِهِمْ وَمَن یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللّهُ وَلَمْ یُصِرُّواْ عَلَى مَا فَعَلُواْ وَهُمْ یَعْلَمُونَ(135) (سوره آل عمران)

ترجمه : و کسانی که چون دچار گناه ( کبیره ای ) شدند ، یا ( با انجام گناه صغیره ای ) بر خویشتن ستم کردند ، به یاد خدا می افتند ( و وعده و وعید و عقاب و ثواب و جلالت و عظمت او را پیش چشم می دارند و پشیمان می گردند ) و آمرزش گناهانشان را خواستار می شوند - و بجز خدا کیست که گناهان را بیامرزد ؟ - و با علم و آگاهی بر ( زشتی کار و نهی و وعید خدا از آن ) چیزی که انجام داده اند پافشاری نمی کنند ( و به تکرار گناه دست نمی یازند ) .

لاَ تَأْکُلُواْ الرِّبَا أَضْعَافاً مُّضَاعَفَةً

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تَأْکُلُواْ الرِّبَا أَضْعَافاً مُّضَاعَفَةً وَاتَّقُواْ اللّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ (130) (سوره آل عمران)

ترجمه : ای کسانی که ایمان آورده اید ! ربا را دو و چند برابر مخورید ، و از خدا بترسید ، باشد که رستگار شوید .

إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ

إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِی بِبَکَّةَ مُبَارَکاً وَهُدًى لِّلْعَالَمِینَ(96) (سوره آل عمران)

ترجمه : نخستین خانه ای ( از حیث قدمت و حرمت که با دست انبیاء جهت پرستش و نیایش صحیح خداوند یگانه ) برای مردم بنیانگذاری گشته است ، خانه ای است که در مکّه قرار دارد ( و کعبه نام و از لحاظ ظاهر و باطن ) پربرکت و نعمت است و ( از آنجا که قبله گاه نماز مسلمانان و مکان حجّ آنان یعنی کنگره بزرگ سالانه ایشان است ، مایه ) هدایت جهانیان است .

فِیهِ آیَاتٌ بَیِّنَاتٌ مَّقَامُ إِبْرَاهِیمَ وَمَن دَخَلَهُ کَانَ آمِناً وَلِلّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَیْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَیْهِ سَبِیلاً وَمَن کَفَرَ فَإِنَّ الله غَنِیٌّ عَنِ الْعَالَمِینَ(97) (سوره آل عمران)

ترجمه : در آن نشانه های روشنی است ، مقام ابراهیم ( یعنی مکان نماز و عبادت او از جمله آنها است ) . و هرکس داخل آن ( حرم ) شود در امان است . و حجّ این خانه واجب الهی است بر کسانی که توانائی ( مالی و بدنی ) برای رفتن بدانجا را دارند . و هرکس ( حجّ خانه خدا را به جای نیاورد ، یا اصلاً حجّ را نپذیرد ، و بدین وسیله ) کفر ورزد ( به خود زیان رسانده نه به خدا ) چه خداوند از همه جهانیان بی نیاز است .