قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ (1) (سوره ناس)

ترجمه : بگو : پناه می برم به پروردگار مردمان

مَلِکِ النَّاسِ(2) (سوره ناس)

ترجمه : به مالک و حاکم ( واقعی ) مردمان .

إِلَهِ النَّاسِ(3) (سوره ناس)

ترجمه : به معبود ( به حقّ ) مردمان .

مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ(4) (سوره ناس)

ترجمه : از شر وسوسه گری که واپس می رود ( اگر برای چیره شدن بر او ، از خدا کمک بخواهی و خویشتن را در پناهش داری ) .

الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ(5) (سوره ناس)

ترجمه : وسوسه گری است که در سینه های مردمان به وسوسه می پردازد ( و ایشان را به سوی زشتی و گناه و ترک خوبیها و واجبات می خواند ) .

مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ(6) (سوره ناس)

ترجمه : ( در سینه های مردمانی ) از جنّیها و انسانها .

وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ (1) (سوره فلق)

ترجمه : بگو : پناه می برم به خداوندگار سپیده دم .

مِن شَرِّ مَا خَلَقَ(2) (سوره فلق)

ترجمه : از شر هر آنچه خداوند آفریده است .

وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ(3) (سوره فلق)

ترجمه :و از شرّ شب بدان گاه که کاملاً فرا می رسد ( و جهان را به زیر تاریکی خود می گیرد ) .

وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ(4) (سوره فلق)

ترجمه : و از شرّ کسانی که در گره ها می دمند ( و با نیرنگ سازی و حقه بازیِ خود ، اراده ها ، ایمانها ، عقیده ها ، محبّتها ، و پیوندها را سست می نمایند و فساد و تباهی می کنند ) .

وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ(5) (سوره فلق)

ترجمه : و از شرّ حسود بدان گاه که حسد می ورزد .

فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ

فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ (2) (سوره کوثر)

ترجمه : حال که چنین است تنها برای پروردگار خود نماز بخوان و قربانی بکن .

وَیَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ

فَذَلِکَ الَّذِی یَدُعُّ الْیَتِیمَ (2) (سوره ماعون)

ترجمه : آنان کسانیند که یتیم را سخت از پیش خود می رانند .

وَلَا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ(3) (سوره ماعون)

ترجمه : ( و دیگران را به سیر کردن ) و به خوراک دادن مستمندان تشویق و ترغیب نمی نمایند .

فَوَیْلٌ لِّلْمُصَلِّینَ(4) (سوره ماعون)

ترجمه : واویلا به حال نمازگزاران !

الَّذِینَ هُمْ عَن صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ(5) (سوره ماعون)

ترجمه : همان کسانی که نماز خود را به دست فراموشی می سپارند .

الَّذِینَ هُمْ یُرَاؤُونَ(6) (سوره ماعون)

ترجمه : همان کسانی که ریا و خودنمائی می کنند .

وَیَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ(7) (سوره ماعون)

ترجمه : و از دادن وسائل کمکی ناچیز ( منزل که معمولاً همسایگان به یکدیگر به عاریه و امانت می دهند ) خودداری می کنند و ( از یاری و کمک به مردمان ) دریغ می ورزند .

وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ

إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ(3) (سوره عصر)

ترجمه : مگر کسانی که ایمان می آورند ، و کارهای شایسته و بایسته می کنند ، و همدیگر را به تمسّک به حق ( در عقیده و قول و عمل ) سفارش می کنند ، و یکدیگر را به شکیبائی ( در تحمّل سختیها و دشواریها و دردها و رنجهائی ) توصیه می نمایند ( که موجب رضای خدا می گردد ) .