یَا أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُواْ رَبَّکُمُ الَّذِی خَلَقَکُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالاً کَثِیراً وَنِسَاء وَاتَّقُواْ اللّهَ الَّذِی تَسَاءلُونَ بِهِ وَالأَرْحَامَ إِنَّ اللّهَ کَانَ عَلَیْکُمْ رَقِیباً (1) (سوره نساء)
ترجمه : ای مردمان ! از ( خشم ) پروردگارتان بپرهیزید . پروردگاری که شما را از یک
انسان بیافرید و ( سپس ) همسرش را از نوع او آفرید ، و از آن دو نفر مردان و زنان
فراوانی ( بر روی زمین ) منتشر ساخت . و از ( خشم ) خدائی بپرهیزید که همدیگر را
بدو سوگند می دهید ؛ و بپرهیزید از این که پیوند خویشاوندی را گسیخته دارید ( و
صله رحم را نادیده گیرید ) ، زیرا که بیگمان خداوند مراقب شما است ( و کردار و
رفتار شما از دیده او پنهان نمی ماند ) .
وَآتُواْ الْیَتَامَى أَمْوَالَهُمْ وَلاَ تَتَبَدَّلُواْ الْخَبِیثَ بِالطَّیِّبِ
وَلاَ تَأْکُلُواْ أَمْوَالَهُمْ إِلَى أَمْوَالِکُمْ إِنَّهُ کَانَ حُوباً
کَبِیراً(2) (سوره نساء)
ترجمه : و به یتیمان اموالشان را ( بدان گاه که پا به رشد گذاشتند و به حدّ
بلوغ رسیدند ) بازپس بدهید ، و اموال ناپاک ( و بد خود ) را با اموال پاک ( و خوب
یتیمان ) جابجا نکنید ، و اموال آنان را با اموال خودتان ( به وسیله آمیختن و یا
تعویض کردن ) نخورید . بیگمان چنین کاری ، گناه بزرگی است .
وَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تُقْسِطُواْ فِی الْیَتَامَى فَانکِحُواْ مَا طَابَ لَکُم
مِّنَ النِّسَاء مَثْنَى وَثُلاَثَ وَرُبَاعَ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تَعْدِلُواْ
فَوَاحِدَةً أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ ذَلِکَ أَدْنَى أَلاَّ تَعُولُواْ(3)
(سوره نساء)
ترجمه : و اگر ترسیدید که درباره یتیمان نتوانید دادگری کنید ( و دچار گناه بزرگ
شوید ، از این هم بترسید که نتوانید میان زنان متعدّد خود دادگری کنید و از این
بابت هم دچار گناه بزرگ شوید . ولی وقتی که به خود اطمینان داشتید که می توانید
میان زنان دادگری کنید و شرائط و ظروف خاصّ تعدّد ازواج مهیّا بود ) با زنان دیگری
که برای شما حلالند و دوست دارید ، با دو یا سه یا چهار تا ازدواج کنید . اگر هم
می ترسید که نتوانید میان زنان دادگری را مراعات دارید ، به یک زن اکتفاء کنید یا
با کنیزان خود ( که هزینه کمتری و تکلّفات سبکتری دارند ) ازدواج نمائید . این (
کار ، یعنی اکتفاء به یک زن ، یا ازدواج با کنیزان ) سبب می شود که کمتر دچار
کجروی و ستم شوید و فرزندان کمتری داشته باشید .
وَآتُواْ النَّسَاء صَدُقَاتِهِنَّ نِحْلَةً فَإِن طِبْنَ لَکُمْ عَن شَیْءٍ مِّنْهُ نَفْساً فَکُلُوهُ هَنِیئاً مَّرِیئاً(4) (سوره نساء)
ترجمه : و مهریّه های زنان را به عنوان هدیّه ای خالصانه و فریضه ای خدایانه
بپردازید . پس اگر با رضایت خاطر چیزی از مهریّه خود را به شما بخشیدند ، آن را (
دریافت دارید و ) حلال و گوارا مصرف کنید .
وَلاَ تُؤْتُواْ السُّفَهَاء أَمْوَالَکُمُ الَّتِی جَعَلَ اللّهُ لَکُمْ قِیَاماً وَارْزُقُوهُمْ فِیهَا وَاکْسُوهُمْ وَقُولُواْ لَهُمْ قَوْلاً مَّعْرُوفاً(5) (سوره نساء)
ترجمه : اموال کم خردان را که در اصل اموال شما است به خود آنان تحویل ندهید . چرا
که خداوند اموال را برایتان قوام زندگی گردانده است . از ( ثمرات ) آن خوراک و
پوشاک ایشان را تهیّه کنید و با سخنان شایسته با آنان گفتگو کنید ( و ایشان را
نیازارید و با ایشان بدرفتاری نکنید ) .
وَابْتَلُواْ الْیَتَامَى حَتَّىَ إِذَا بَلَغُواْ النِّکَاحَ فَإِنْ آنَسْتُم مِّنْهُمْ رُشْداً فَادْفَعُواْ إِلَیْهِمْ أَمْوَالَهُمْ وَلاَ تَأْکُلُوهَا إِسْرَافاً وَبِدَاراً أَن یَکْبَرُواْ وَمَن کَانَ غَنِیّاً فَلْیَسْتَعْفِفْ وَمَن کَانَ فَقِیراً فَلْیَأْکُلْ بِالْمَعْرُوفِ فَإِذَا دَفَعْتُمْ إِلَیْهِمْ أَمْوَالَهُمْ فَأَشْهِدُواْ عَلَیْهِمْ وَکَفَى بِاللّهِ حَسِیباً(6) (سوره نساء)
ترجمه : یتیمان را ( پیش از بلوغ با در اختیار قراردادن مقداری از مال و نظارت بر
نحوه معامله و کارآئی ایشان در میدان زندگی ، پیوسته ) بیازمائید تا آن گاه که به
سن ازدواج می رسند . اگر از آنان صلاحیّت و حسن تصرّف دیدید ، اموالشان را بدیشان
برگردانید ، و اموال یتیمان را با اسراف و تبذیر و با عجله و شتاب نخورید ( و به
خود بگوئید که ) پیش از آن که بزرگ شوند ( و اموال را از دست ما بازپس بگیرند آن
را هرگونه که بخواهیم خرج می کنیم ! و از سرپرستان آنان ) هرکس که ثروثمند است (
از دریافت اجرت سرپرستی و دست زدن به مال ایشان ) خودداری کند ، و هرکس که نیازمند
باشد به طرز شایسته ( و به اندازه حقّ الزحمه خود و نیاز عرفی ، از آن ) بخورد . و
هنگامی که اموالشان را به خودشان ( بعد از بلوغ ) بازپس دادید ، بر آنان شاهد
بگیرید ، و ( اگرچه علاوه از گواهان ، خدا گواه است و ) کافی است خدا حسابرس و
مراقب باشد .
لِّلرِّجَالِ نَصیِبٌ مِّمَّا تَرَکَ الْوَالِدَانِ وَالأَقْرَبُونَ وَلِلنِّسَاء نَصِیبٌ مِّمَّا تَرَکَ الْوَالِدَانِ وَالأَقْرَبُونَ مِمَّا قَلَّ مِنْهُ أَوْ کَثُرَ نَصِیباً مَّفْرُوضاً(7) (سوره نساء)
ترجمه : برای مردان و برای زنان از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان از خود به جای می
گذارند سهمی است ، خواه آن ترکه کم باشد و یا زیاد . سهم هر یک را خداوند مشخّص و
واجب گردانده است ( و تغییرناپذیر است ) .
وَإِذَا حَضَرَ الْقِسْمَةَ أُوْلُواْ الْقُرْبَى وَالْیَتَامَى وَالْمَسَاکِینُ
فَارْزُقُوهُم مِّنْهُ وَقُولُواْ لَهُمْ قَوْلاً مَّعْرُوفاً(8) (سوره نساء)
ترجمه : و هرگاه خویشاوندان ( فقیر شخص مرده ) و یتیمان و مستمندان ( غیر خویشاوند
) بر تقسیم ( ارث ) حضور پیدا کردند ، چیزی از آن اموال را بدانان بدهید و به گونه
زیبا و شایسته با ایشان سخن بگوئید ( و از آنان دلجوئی و معذرت خواهی کنید ) .
وَلْیَخْشَ الَّذِینَ لَوْ تَرَکُواْ مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّیَّةً ضِعَافاً
خَافُواْ عَلَیْهِمْ فَلْیَتَّقُوا اللّهَ وَلْیَقُولُواْ قَوْلاً سَدِیداً(9)
(سوره نساء)
ترجمه : بر مردم لازم است ( که بر یتیمان ستم نکنند و ) بترسند از این که انگار خودشان
دارند می میرند و فرزندان درمانده و ناتوانی از پس خود برجای می گذارند و نگران
حال ایشان می باشند ( که آیا دیگران درباره آنان چه روا می دارند ؟ پس هم اینک
آنچه از مردم انتظار دارند که در حق فرزندانشان انجام دهند ، خودشان در حق یتیمان
مردم روا دارند و بالِ مهر و محبّت بر سر نوباوگان بی پناه بکشند ) . پس از خدا
بترسند و با یتیمان با متانت و محبّت سخن بگویند .
إِنَّ الَّذِینَ یَأْکُلُونَ أَمْوَالَ الْیَتَامَى ظُلْماً إِنَّمَا یَأْکُلُونَ
فِی بُطُونِهِمْ نَاراً وَسَیَصْلَوْنَ سَعِیراً(10) (سوره نساء)
ترجمه : بیگمان کسانی که اموال یتیمان را به ناحق و ستمگرانه می خورند ، انگار آتش
در شکمهای خود ( می ریزند و ) می خورند . ( چرا که آنچه می خورند سبب دخول ایشان
به دوزخ می شود ) و ( در روز قیامت ) با آتش سوزانی خواهند سوخت .
الَّذِینَ یَذْکُرُونَ اللّهَ قِیَاماً وَقُعُوداً وَعَلَىَ جُنُوبِهِمْ وَیَتَفَکَّرُونَ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذا بَاطِلاً سُبْحَانَکَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ(191) (سوره آل عمران)
ترجمه : کسانی که خدا را ایستاده و نشسته و بر پهلوهایشان افتاده ( و در همه اوضاع
و احوال خود ) یاد می کنند و درباره آفرینش ( شگفت انگیز و دلهره انگیز و
اسرارآمیز ) آسمانها و زمین می اندیشند ( و نقشه دلربا و ساختار حیرتزای آن ، شور
و غوغائی در آنان برمی انگیزد ، و به زبان حال و قال می گویند : ) پروردگارا ! این
( دستگاه شگفت کائنات ) را بیهوده و عبث نیافریده ای ؛ تو منزّه و پاکی ( از دست
یازیدن به کار باطل ! ) ، پس ما را ( با توفیق بر انجام کارهای شایسته و بایسته )
از عذاب آتش ( دوزخ ) محفوظ دار .
وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتاً بَلْ أَحْیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ(169) (سوره آل عمران)
ترجمه : و کسانی را که در راه خدا کشته می شوند ، مرده مشمار ، بلکه آنان زنده اند
و بدیشان نزد پروردگارشان روزی داده می شود ( و چگونگی زندگی و نوع خوراک ایشان را
خدا می داند و بس ) .
فَرِحِینَ بِمَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَیَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِینَ لَمْ
یَلْحَقُواْ بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ
یَحْزَنُونَ(170) (سوره آل عمران)
ترجمه : آنان شادمانند از آنچه خداوند به فضل و کرم خود بدیشان داده است ، و
خوشحالند به خاطر کسانی که بعد از آنان مانده اند ( و هنوز در راه خدا می رزمند و
به فوز شهادت نائل نشده اند و ) بدیشان نپیوسته اند . ( شادی و سرور آنان از این
بابت است که پیروزی یا شهادت در انتظار هم کیشان ایشان است و مقامات برجسته آنان
را در آن جهان می بینند ، و می دانند ) این که ترس و هراسی بر ایشان نیست و آنان
اندوهگین نخواهند شد . ( چه نه مکروهی بر سر راه آنان در سرای باقی است ، و نه بر
کاری که در سرای فانی کرده اند و دارائی و عزیزانی را که ترک گفته اند ، پشیمانند
) .
یَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللّهِ وَفَضْلٍ وَأَنَّ اللّهَ لاَ یُضِیعُ
أَجْرَ الْمُؤْمِنِینَ(171) (سوره آل عمران)
ترجمه : شاد و خوشحالند به خاطر نعمتی که خدا بدانان داده است و فضل و کرمی که او
بدیشان روا دیده است ، و خوشوقت و مسرورند از این که ( می بینند ) خداوند اجر و
پاداش مؤمنان را ضائع نکرده و هدر نمی دهد .
وَمَا کَانَ لِنَبِیٍّ أَن یَغُلَّ وَمَن یَغْلُلْ یَأْتِ بِمَا غَلَّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ ثُمَّ تُوَفَّى کُلُّ نَفْسٍ مَّا کَسَبَتْ وَهُمْ لاَ یُظْلَمُونَ(161) (سوره آل عمران)
ترجمه : ( شما گمان کردید ممکن است پیغمبر به شما خیانت کند ! در حالی که ) هیچ
پیغمبری را نسزد که خیانت کند ، و هر کس خیانت ورزد ، در روز رستاخیز آنچه را که
در آن خیانت کرده است با خود ( به صحنه محشر ) می آورد ، سپس به هرکسی پاداش و
پادافره آنچه کرده است به تمام و کمال داده می شود ، و بدانان ستم نخواهد شد .
الَّذِینَ یُنفِقُونَ فِی السَّرَّاء وَالضَّرَّاء وَالْکَاظِمِینَ الْغَیْظَ وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ وَاللّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ(134) (سوره آل عمران)
ترجمه : آن کسانی که در حال خوشی و ناخوشی و ثروتمندی و تنگدستی ، به احسان و بذل
و بخشش دست می یازند ، و خشم خود را فرو می خورند ، و از مردم گذشت می کنند ، و (
بدین وسیله در صف نیکوکاران جایگزین می شوند و ) خداوند ( هم ) نیکوکاران را دوست
می دارد .
وَالَّذِینَ إِذَا فَعَلُواْ فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُواْ أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُواْ
اللّهَ فَاسْتَغْفَرُواْ لِذُنُوبِهِمْ وَمَن یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللّهُ
وَلَمْ یُصِرُّواْ عَلَى مَا فَعَلُواْ وَهُمْ یَعْلَمُونَ(135) (سوره آل عمران)
ترجمه : و کسانی که چون دچار گناه ( کبیره
ای ) شدند ، یا ( با انجام گناه صغیره ای ) بر خویشتن ستم کردند ، به یاد خدا می
افتند ( و وعده و وعید و عقاب و ثواب و جلالت و عظمت او را پیش چشم می دارند و
پشیمان می گردند ) و آمرزش گناهانشان را خواستار می شوند - و بجز خدا کیست که
گناهان را بیامرزد ؟ - و با علم و آگاهی بر ( زشتی کار و نهی و وعید خدا از آن )
چیزی که انجام داده اند پافشاری نمی کنند ( و به تکرار گناه دست نمی یازند ) .