وَأَنْ أَقِیمُواْ الصَّلاةَ

وَأَنْ أَقِیمُواْ الصَّلاةَ وَاتَّقُوهُ وَهُوَ الَّذِیَ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ (77) (سوره انعام)

ترجمه : و ( از سوی خدا به ما دستور داده شده است ) این که نماز را به گونه شایسته بخوانید و از خدا بترسید و ( اوامر او را اجرا کنید ؛ چه ) او است که در پیشگاهش گردآورده می شوید ( و حساب و کتاب پس می دهید ) .

یِا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ شَهَادَةُ بَیْنِکُمْ إِذَا....

یِا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ شَهَادَةُ بَیْنِکُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ حِینَ الْوَصِیَّةِ اثْنَانِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنکُمْ أَوْ آخَرَانِ مِنْ غَیْرِکُمْ إِنْ أَنتُمْ ضَرَبْتُمْ فِی الأَرْضِ فَأَصَابَتْکُم مُّصِیبَةُ الْمَوْتِ تَحْبِسُونَهُمَا مِن بَعْدِ الصَّلاَةِ فَیُقْسِمَانِ بِاللّهِ إِنِ ارْتَبْتُمْ لاَ نَشْتَرِی بِهِ ثَمَناً وَلَوْ کَانَ ذَا قُرْبَى وَلاَ نَکْتُمُ شَهَادَةَ اللّهِ إِنَّا إِذاً لَّمِنَ الآثِمِینَ(106) (سوره مائده)

ترجمه :ای مؤمنان ! هنگامی که ( علائم و قرائن ) مرگ یکی از شما فرا رسید ( و خواست درباره چیزی وصیّت کند ) باید در موقع وصیّت دو نفر دادگر از میان خودتان ، یا اگر در سفر بودید و بلای مرگ دامنگیرتان شد ( و به مسلمانان دسترسی نبود ) از میان دیگران به گواهی گرفته شوند . اگر ( به هنگام شهادت در صدق آن دو ) شکّ کردید ، بعد از نماز ( عصر یا نماز دیگری که مردم در آن گرد می آیند ) آن دو را نگاه دارید . آنان باید به خدا سوگند بخورند که ( حاضر نیستیم حق را برای چیزی زیر پا نهیم و ) سوگندمان را ( به مال دنیا ) نمی فروشیم ( و جز حق چیزی نمی جوئیم و برای کسی دروغ نمی گوئیم و از کسی جانبداری نمی کنیم ) اگر هم آن کس خویشاوند ما باشد ؛ و گواهی الهی را ( که به ادای آن دستور داده شده ایم ) کتمان نمی کنیم ؛ چرا که اگر چنین کنیم ما از زمره گناهکاران خواهیم بود .

فَإِنْ عُثِرَ عَلَى أَنَّهُمَا اسْتَحَقَّا إِثْماً فَآخَرَانِ یِقُومَانُ مَقَامَهُمَا مِنَ الَّذِینَ اسْتَحَقَّ عَلَیْهِمُ الأَوْلَیَانِ فَیُقْسِمَانِ بِاللّهِ لَشَهَادَتُنَا أَحَقُّ مِن شَهَادَتِهِمَا وَمَا اعْتَدَیْنَا إِنَّا إِذاً لَّمِنَ الظَّالِمِینَ(107) (سوره مائده)

ترجمه : اگر اطّلاع حاصل شد که ( آن دو شاهد با دروغ و خیانت ) مرتکب گناهی شده اند ، باید که دو نفر دیگری جای ایشان ( برای ادای سوگند ) قرار بگیرند که جزو وارثان بوده و از همه ایشان برای دریافت ترکه مستحقّ تر باشند . ( این دو نفر جدید ) باید به خدا سوگند بخورند که گواهی ایشان درست تر و راست تر از گواهی آن دو ( گواه ) است ، و ( با تهمت و افتراء بر آن دو گواه ) مرتکب تجاوزی نشده ایم ( و در سوگند خود از حق منحرف نگشته ایم ، که اگر چنین کرده باشیم ) ما در این صورت از زمره ستمکاران خواهیم بود ( و به خود و دیگران ستم روا خواهیم داشت ) .

ذَلِکَ أَدْنَى أَن یَأْتُواْ بِالشَّهَادَةِ عَلَى وَجْهِهَا أَوْ یَخَافُواْ أَن تُرَدَّ أَیْمَانٌ بَعْدَ أَیْمَانِهِمْ وَاتَّقُوا اللّهَ وَاسْمَعُواْ وَاللّهُ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الْفَاسِقِینَ(108) (سوره مائده)

ترجمه : این ( کار که بدین منوال ذکر شد ) بیشتر سبب می شود که ( شاهدان در بیان حقیقت دقیق تر شوند و تغییر و تبدیلی در آن ندهند و بلکه ) چنان که باید گواهی دهند یا بترسند ( از عذاب اخروی دردناکی که سوگند دروغ سبب آن می گردد ، و یا بترسند ) از این که ( دروغشان فاش گردد و حق سوگندخوردن به ورثه واگذار گردد و ) سوگندهائی پس از سوگندهایشان خورده شود ( و در پیشگاه خدا و مردم رسوا شوند ) . از خدا بترسید و ( با احکام او مخالفت نکنید و اوامر او را به گوش جان ) بشنوید و ( بپذیرید و بدانید که ) خداوند بیرون روندگان از زیر فرمان خود را ( مورد عنایت قرار نمی دهد و به سوی نعمت جنّت ) رهنمود نمی گرداند .

مَا جَعَلَ اللّهُ مِن بَحِیرَةٍ

قُل لاَّ یَسْتَوِی الْخَبِیثُ وَالطَّیِّبُ وَلَوْ أَعْجَبَکَ کَثْرَةُ الْخَبِیثِ فَاتَّقُواْ اللّهَ یَا أُوْلِی الأَلْبَابِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ(100) (سوره مائده)

ترجمه : ( ای پیغمبر ! به مردم ) بگو : ناپاک و پاک ( و حرام و حلال ) مساوی نیستند ، هر چند که فراوانی ناپاک ( و حرام ) شما را به شگفت اندازد . پس ای خردمندان ! ( با امتثال اوامر و اجتناب نواهی یزدان ) خویشتن را از ( خشم ) خدا برحذر دارید تا این که رستگار شوید .

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تَسْأَلُواْ عَنْ أَشْیَاء إِن تُبْدَ لَکُمْ تَسُؤْکُمْ وَإِن تَسْأَلُواْ عَنْهَا حِینَ یُنَزَّلُ الْقُرْآنُ تُبْدَ لَکُمْ عَفَا اللّهُ عَنْهَا وَاللّهُ غَفُورٌ حَلِیمٌ(101) سوره مائده)

ترجمه : ای مؤمنان ! از مسائلی سؤال مکنید ( که خداوند از راه لطف از آنها سخن نگفته است ، و چه بسا به شما مربوط نبوده ، و چندان سودی برای زندگی شما نداشته باشند ، و ) اگر فاش گردند و آشکار شوند شما را ناراحت و بدحال کنند . چنان که به هنگام نزول قرآن ( در زمان حیات پیغمبر ، از او ) راجع بدانها پرس و جو کنید ، برای شما ( با وحی آسمانی ) بیان و روشن می شوند ( و آن گاه دچار مشقّات و مشکلات فراوانی می گردید و از عهده انجام تکالیف و وظائف بیشمار برنمی آئید . پس شما را به ناگفته ها و نانموده ها چه کار ؟ مگر نه این است که ) خداوند از این مسائل گذشته است ( و پرسشهای قبلی شما را نادیده گرفته است و از مجازات اخروی آنها صرف نظر فرموده است ؟ ) و خداوند بس آمرزگار و بردبار است . ( این است که از شما می گذرد و در مجازات شما شتاب نمی ورزد ) .

قَدْ سَأَلَهَا قَوْمٌ مِّن قَبْلِکُمْ ثُمَّ أَصْبَحُواْ بِهَا کَافِرِینَ(102) سوره مائده)

ترجمه : جمعی از پیشینیان از ( اموری همانند ) آنها ( که شما می پرسید ) سؤال کردند و بعد از آن ( که توسّط پیغمبران از آنها اطّلاع یافتند و موظّف به رعایت احکام مربوطه شدند ) نسبت بدانها به مخالفت برخاستند و منکر ( حقّانیّت پاسخ ) آنها ( و بالطبع صلاحیّت گویندگان آن سخنها ، یعنی انبیاء ) شدند .

مَا جَعَلَ اللّهُ مِن بَحِیرَةٍ وَلاَ سَآئِبَةٍ وَلاَ وَصِیلَةٍ وَلاَ حَامٍ وَلَکِنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ یَفْتَرُونَ عَلَى اللّهِ الْکَذِبَ وَأَکْثَرُهُمْ لاَ یَعْقِلُونَ(103) سوره مائده)

ترجمه : خداوند بَحیره ، سائبه ، وصیله ، و حامی را مشروع و مقرّر نداشته است . ولیکن کافران ( از پیش خود چیزهائی سرهم می کنند و ) برخدا دروغ می بندند ، و بیشتر آنان نمی فهمند ( که این کارها ناروا است و عذاب سختی به دنبال دارد ) .

لاَ تَقْتُلُواْ الصَّیْدَ وَأَنتُمْ حُرُمٌ

لَیْسَ عَلَى الَّذِینَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ جُنَاحٌ فِیمَا طَعِمُواْ إِذَا مَا اتَّقَواْ وَّآمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ ثُمَّ اتَّقَواْ وَّآمَنُواْ ثُمَّ اتَّقَواْ وَّأَحْسَنُواْ وَاللّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ(93) سوره مائده)

ترجمه : بر کسانی که ایمان آورده اند و کارهای شایسته انجام داده اند ، گناهی به سبب آنچه ( از مسکرات پیش از تحریم و آگاهی از آن ) نوشیده اند متوجّه آنان نیست ، اگر ( از محرّمات ) بپرهیزند و ( بدانچه درباره تحریم نازل شده است ) ایمان بیاورند و کارهای شایسته انجام دهند . بعد از آن ( هم از محرّمات ) بپرهیزند و ( به احکام نازله درباره تحریم ) ایمان داشته باشند . سپس ( باز هم درجات تقوا را طی کنند و از محرّمات ) بپرهیزند و همه کارهای خود را نیکو کنند ، و خداوند نیکوکاران را دوست می دارد ( و هر گروهی از آنان را به اندازه اخلاصی که دارند پاداش می دهد ) .

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لَیَبْلُوَنَّکُمُ اللّهُ بِشَیْءٍ مِّنَ الصَّیْدِ تَنَالُهُ أَیْدِیکُمْ وَرِمَاحُکُمْ لِیَعْلَمَ اللّهُ مَن یَخَافُهُ بِالْغَیْبِ فَمَنِ اعْتَدَى بَعْدَ ذَلِکَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِیمٌ(94) سوره مائده)

ترجمه : ای مؤمنان ! مسلّماً خداوند شما را با ( تحریم ) برخی از نخجیر ( یعنی حیوانات و طیور وحشی برّی که به آسانی در دسترس شما قرار می گیرند و ) دستها و نیزه های شما بدانها می رسند ، آزمایش می کند ، تا روشن شود چه کسی در حال نهان ( از دیدگان مردمان ، به سبب نیروی ایمان ) از خدا می ترسد . هرکس بعد از آن ( که حدود و احکام بیان گردید ، از آنها تخطّی و ) تجاوز کند ، مجازات دردناکی خواهد داشت .

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تَقْتُلُواْ الصَّیْدَ وَأَنتُمْ حُرُمٌ وَمَن قَتَلَهُ مِنکُم مُّتَعَمِّداً فَجَزَاء مِّثْلُ مَا قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ یَحْکُمُ بِهِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنکُمْ هَدْیاً بَالِغَ الْکَعْبَةِ أَوْ کَفَّارَةٌ طَعَامُ مَسَاکِینَ أَو عَدْلُ ذَلِکَ صِیَاماً لِّیَذُوقَ وَبَالَ أَمْرِهِ عَفَا اللّهُ عَمَّا سَلَف وَمَنْ عَادَ فَیَنتَقِمُ اللّهُ مِنْهُ وَاللّهُ عَزِیزٌ ذُو انْتِقَامٍ(95) سوره مائده)

ترجمه : ای مؤمنان ! هنگامی که در حالت احرام هستید ( و یا این که در سرزمین حرم بسر می برید ) نخجیر مکشید . و هرکس از شما عمداً نخجیر بکشد باید کفّاره ای معادل آن از چهارپایان ( اهلی ، مانند : بز و گوسفند و شتر و گاو ) بدهد ، کفّاره ای که دو نفر عادل از میان خودتان به معادل بودن آن قضاوت کنند و برابری آن را تصدیق نمایند . چنین حیوانی قربانی می گردد و به مستمندان مکّه داده می شود ، یا کفّاره ای ( معادل قیمت آن حیوان ) خوراک ( یک روزه به هر یک از ) فقراء می دهد ، و یا برابر آن ( خوراک ؛ به عبارت دیگر به تعداد مستمندان دریافت کننده کفّاره ، روزهائی ) روزه می گیرد . تا متجاوز کیفر کار خود را بچشد . خداوند از آنچه در گذشته ( پیش از تحریم شکار ) انجام پذیرفته است ، گذشت می نماید . ولی هر کس ( به کشتن نخجیر ) دوباره برگردد ( و بعد از آگاهی از تحریم ، باز به شکار پردازد ) خداوند از او انتقام می گیرد ، و خداوند توانا و انتقام گیرنده است .

أُحِلَّ لَکُمْ صَیْدُ الْبَحْرِ وَطَعَامُهُ مَتَاعاً لَّکُمْ وَلِلسَّیَّارَةِ وَحُرِّمَ عَلَیْکُمْ صَیْدُ الْبَرِّ مَا دُمْتُمْ حُرُماً وَاتَّقُواْ اللّهَ الَّذِیَ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ(96) (سوره مائده)

ترجمه : نخجیر ( آبزی ، یعنی حیوانی که در رودخانه یا در آبگیر زندگی می کند و یا در ) دریا ، و خوردن از ( گوشت ) آن ، برای شما ( مقیمان مؤمن که آن را تازه به تازه می خورید ) و برای ( شما ) مسافران ( مؤمن که آن را خشکیده یا یخ زده و یا به صورت کنسرو می خورید ) حلال است ، ولی مادام که در حال احرام هستید نخجیر خشکزی ( یعنی حیوانی که در بیابانها و دشتها و کوهها زندگی می کند و معمولاً اهلی نمی گردد ) برای شما حرام است . از خدائی بترسید که به سوی او برگردانده می شوید و درپیشگاه او گردآورده می شوید .

جَعَلَ اللّهُ الْکَعْبَةَ الْبَیْتَ الْحَرَامَ قِیَاماً لِّلنَّاسِ وَالشَّهْرَ الْحَرَامَ وَالْهَدْیَ وَالْقَلاَئِدَ ذَلِکَ لِتَعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأَرْضِ وَأَنَّ اللّهَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ(97) (سوره مائده)

ترجمه : خداوند ، کعبه ، ( یعنی ) بیت الحرام ، و ماههای حرام ، و قربانیهای بی نشان و نشاندار را وسیله ای برای سامان بخشیدن ( به کار دنیوی و اخروی ) مردم قرار داده است . این بدان خاطر است که بدانید که خداوند مطّلع از هر آن چیزی است که در آسمانها و زمین است ، و بدانید که خداوند همه چیز را می داند .

لاَ تُحَرِّمُواْ طَیِّبَاتِ مَا أَحَلَّ اللّهُ لَکُمْ

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تُحَرِّمُواْ طَیِّبَاتِ مَا أَحَلَّ اللّهُ لَکُمْ وَلاَ تَعْتَدُواْ إِنَّ اللّهَ لاَ یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ(87) سوره مائده)

ترجمه : ای مؤمنان ! چیزهای پاکیزه ای را که خداوند برای شما حلال کرده است بر خود حرام مکنید ، و ( از حلال به حرام ) تجاوز ننمائید ( و از حدود مقرّرات الهی تخطّی مکنید ) زیرا که خداوند متجاوزان را دوست نمی دارد .

وَکُلُواْ مِمَّا رَزَقَکُمُ اللّهُ حَلاَلاً طَیِّباً وَاتَّقُواْ اللّهَ الَّذِیَ أَنتُم بِهِ مُؤْمِنُونَ(88) سوره مائده)

ترجمه :و از نعمتهای حلال و پاکیزه ای که خداوند به شما روزی داده است بخورید ، و از ( مخالفت با دستورات ) خداوندی بپرهیزید که شما بدو ایمان دارید .