وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِیَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ حُنَفَاء
وَیُقِیمُوا الصَّلَاةَ وَیُؤْتُوا الزَّکَاةَ وَذَلِکَ دِینُ الْقَیِّمَةِ (5)
(سوره بینه)
أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَى (9) (سوره علق)
ترجمه : آیا دیده ای کسی را که نهی می کند و باز می دارد .
عَبْداً إِذَا صَلَّى(10) (سوره علق)
ترجمه : بنده ای را چون به نماز ایستد ؟ ( آیا چنین بازدارنده ای مستحقّ عذاب الهی
نیست ؟ ) .
ــــــــــــــــــــ
کَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ(19) (سوره علق)
ترجمه : هرگزا هرگز ! از او اطاعت مکن و ( به نماز خواندن خود ادامه بده و در
برابر آفریدگار خویش ) سجده ببر و ( بدین وسیله به پروردگارت ) نزدیک شو .
فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ(9) (سوره ضحی)
ترجمه :حال که چنین است ، یتیم را زبون مدار ( و اموال و دارائی ایشان را با قهر و
زور مگیر و تصرّف مکن ) .
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ(10) (سوره ضحی)
ترجمه : و گدا را با خشونت مران .
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ(11) (سوره ضحی)
فَکُّ رَقَبَةٍ (13) (سوره بلد)
ترجمه : آزاد کردن برده و بنده است .
أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَةٍ(14) (سوره بلد)
ترجمه : یا خوراک دادن در زمان گرسنگی ( قحطی و خشکسالی ) است .
یَتِیماً ذَا مَقْرَبَةٍ(15) (سوره بلد)
ترجمه : ( خاصّه ) به یتیمی خویشاوند .
أَوْ مِسْکِیناً ذَا مَتْرَبَةٍ(16) (سوره بلد)
ترجمه : یا به مستمندی خاک نشین .
ثُمَّ کَانَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ(17) (سوره بلد)
کَلَّا بَل لَّا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ (17) (سوره فجر)
ترجمه : هرگزا هرگز ! ( چنین نیست که کرامت و ذلّت انسان در نزد یزدان به دارائی و
ناداری باشد ) . بلکه شما ( گذشته از اقوال زشت ، افعال پلشت هم دارید ! از جمله :
) یتیم را گرامی نمی دارید .