الَّذِینَ یَلْمِزُونَ الْمُطَّوِّعِینَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ فِی الصَّدَقَاتِ وَالَّذِینَ لاَ یَجِدُونَ إِلاَّ جُهْدَهُمْ فَیَسْخَرُونَ مِنْهُمْ سَخِرَ اللّهُ مِنْهُمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ(79) (سوره توبه)
ترجمه : کسانی که مؤمنان ( ثروتمندی ) را که مشتاقانه بیش از اندازه به خیرات و
صدقات می پردازند ، و مؤمنان ( فقیری ) را که ( با وجود تنگدستی ) به کمکهای
مختصری دست می یازند ، مورد تمسخر قرار می دهند ، خداوند ایشان را ( با کشف
رسوائیها و پلشتیهایشان در پیش مردم ) مورد تمسخر قرار می دهد و عذاب بسیار دردناکی
خواهند داشت .
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ جَاهِدِ الْکُفَّارَ وَالْمُنَافِقِینَ وَاغْلُظْ عَلَیْهِمْ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ(73) (سوره توبه)
ترجمه : ای پیغمبر ! با کافران و منافقان جهاد و پیکار کن ( تا ایشان را از کفر و
نفاق برگردانی ) و بر آنان سخت بگیر و ( با ایشان خشن باش . این مجازات کنونی
ایشان است و در آخرت ) جایگاهشان دوزخ است و چه بد سرنوشت و چه زشت جایگاهی است !
وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاء بَعْضٍ یَأْمُرُونَ
بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنکَرِ وَیُقِیمُونَ الصَّلاَةَ وَیُؤْتُونَ
الزَّکَاةَ وَیُطِیعُونَ اللّهَ وَرَسُولَهُ أُوْلَئِکَ سَیَرْحَمُهُمُ اللّهُ
إِنَّ اللّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ(71) (سوره توبه)
ترجمه : مردان و زنان مؤمن ، برخی دوستان و یاوران برخی دیگرند . همدیگر را به کار
نیک می خوانند و از کار بد باز می دارند ، و نماز را چنان که باید می گزارند ، و
زکات را می پردازند ، و از خدا و پیغمبرش فرمانبرداری می کنند . ایشان کسانیند که
خداوند به زودی ایشان را مشمول رحمت خود می گرداند . ( این وعده خدا است و خداوند
به گزاف وعده نمی دهد و از وفای بدان هم ناتوان نیست . چرا که ) خداوند توانا و
حکیم است
إِنَّمَا الصَّدَقَاتُ لِلْفُقَرَاء وَالْمَسَاکِینِ وَالْعَامِلِینَ عَلَیْهَا
وَالْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَفِی الرِّقَابِ وَالْغَارِمِینَ وَفِی سَبِیلِ
اللّهِ وَابْنِ السَّبِیلِ فَرِیضَةً مِّنَ اللّهِ وَاللّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ(60) (سوره
توبه)
ترجمه : زکات مخصوص مستمندان ، بیچارگان ، گردآورندگان آن ، کسانی که جلب محبّتشان
( برای پذیرش اسلام و سودگرفتن از خدمت و یاریشان به اسلام چشم داشته ) می شود ، (
آزادی ) بندگان ، ( پرداخت بدهی ) بدهکاران ، ( صرف ) در راه ( تقویت آئین ) خدا ،
و واماندگان در راه ( و مسافران درمانده و دورافتاده از مال و منال و خانه و
کاشانه ) می باشد . این یک فریضه مهمّ الهی است ( که جهت مصلحت بندگان خدا مقرّر
شده است ) و خدا دانا ( به مصالح آفریدگان ) و حکیم ( در وضع قوانین ) است .
وَمِنْهُم مَّن یَلْمِزُکَ فِی الصَّدَقَاتِ فَإِنْ أُعْطُواْ مِنْهَا رَضُواْ وَإِن لَّمْ یُعْطَوْاْ مِنهَا إِذَا هُمْ یَسْخَطُونَ(58) (سوره توبه)
ترجمه : در میان آنان کسانی هستند که در تقسیم زکات از تو عیبجوئی می کنند و ایراد
می گیرند ( و نسبت بی عدالتی را به تو می دهند ! اینان جز به فکر حطام دنیا در
اندیشه چیز دیگری نیستند ، و لذا ) اگر بدانان چیزی از زکات داده شود خوشنود می
شوند و اگر چیزی از آن بدیشان داده نشود هرچه زودتر خشم می گیرند ( و اخم و تخم می
کنند ) .