قُلْ أَرَأَیْتُم مَّا أَنزَلَ اللّهُ لَکُم مِّن رِّزْقٍ فَجَعَلْتُم مِّنْهُ
حَرَاماً وَحَلاَلاً قُلْ آللّهُ أَذِنَ لَکُمْ أَمْ عَلَى اللّهِ تَفْتَرُونَ(59)
(سور یونس)
ترجمه : بگو : به من بگوئید : آیا چیزهائی را که خدا برای شما آفریده و روزی شما
کرده است و ( خودسرانه ) بخشی از آنها را حرام و بخشی از آنها را حلال نموده اید ،
بگو : آیا خدا به شما اجازه داده است ( که از پیش خود چنین کنید ) یا این که بر
خدا دروغ می بندید ( و از زبان خدا چیزهائی می گوئید و می کنید که خدا بدانها
دستور نداده است ؟ ) .
وَمَا ظَنُّ الَّذِینَ یَفْتَرُونَ عَلَى اللّهِ الْکَذِبَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ
إِنَّ اللّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لاَ یَشْکُرُونَ(60)
(سور یونس)
ترجمه : آیا گمان کسانی که بر خدا دروغ می بندند ، درباره ( چیزهائی که )
در روز قیامت رخ می دهد چیست ؟ ( آیا گمان می برند که بازخواستی در میان نیست ؟ یا
این که کیفر داده نمی شوند ؟ و یا این که اندکی عذاب می بینند ؟ ) . خداوند دارای
لطف و مرحمت ( فراوان ) نسبت به مردمان است ولیکن بیشتر آنان سپاسگزاری نمی کنند (
و بلکه ناسپاسی می کنند و بر خدا دروغ می بندند ) .
إِنَّمَا مَثَلُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا کَمَاء أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاءِ
فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الأَرْضِ مِمَّا یَأْکُلُ النَّاسُ وَالأَنْعَامُ
حَتَّىَ إِذَا أَخَذَتِ الأَرْضُ زُخْرُفَهَا وَازَّیَّنَتْ وَظَنَّ أَهْلُهَا
أَنَّهُمْ قَادِرُونَ عَلَیْهَا أَتَاهَا أَمْرُنَا لَیْلاً أَوْ نَهَاراً
فَجَعَلْنَاهَا حَصِیداً کَأَن لَّمْ تَغْنَ بِالأَمْسِ کَذَلِکَ نُفَصِّلُ
الآیَاتِ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ(24) (سور یونس)
ترجمه : حال دنیا ( از حیث زوال و فنا و از میان رفتن نعمت آن ) همانند آبی است که
از آسمان می بارانیم و بر اثر آن گیاهان زمین که انسانها و حیوانها از آنها می
خورند ( و استفاده می کنند ، می رویند و ) به هم می آمیزند تا بدانجا که زمین ( در
پرتو آن ) کاملاً آرایش و زیبائی می گیرد و آراسته و پیراسته می گردد و اهل زمین
یقین پیدا می کنند که بر زمین تسلّط دارند ( و حتماً می توانند از ثمرات و غلّات و
محصولات آن بهره مند شوند . در بحبوحه این شادی و در گیراگیر این سرسبزی و آراستگی
) فرمان ما ( مبنی بر درهم کوبیدن و ویران کردن آن ) در شب یا روز در می رسد ( و
با بلاهای گوناگون ، از قبیل : سرمای سخت ، تگرگ شدید ، سیل ، طوفان ، و غیره ، آن
را نابود می سازیم ) و گیاهانش را از ریشه برآورده و دروده و نابودش می کنیم .
انگار دیروز در اینجا نبوده است ( و هرگز وجود نداشته است ، و انسانهائی در آن
سرزمین نزیسته اند ) . ما ( بدین وضوح ) آیه ها ( ی خویش ) را برای قومی تشریح و
تبیین می کنیم که می اندیشند ( و می فهمند ) .
وَإِذَا مَسَّ الإِنسَانَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنبِهِ أَوْ قَاعِداً أَوْ قَآئِماً فَلَمَّا کَشَفْنَا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ کَأَن لَّمْ یَدْعُنَا إِلَى ضُرٍّ مَّسَّهُ کَذَلِکَ زُیِّنَ لِلْمُسْرِفِینَ مَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ(12) (سور یونس)
ترجمه : هنگامی که به انسان ناراحتی و بلائی می رسد ( که نه خود و نه دیگران نمی توانند آن را دفع و چاره کنند ) ، چه بر پهلو خوابیده ، و چه نشسته ، و چه ایستاده باشد ( برای رفع مشکل ) ما را به کمک می خواند . امّا هنگامی که ناراحتی و بلائی را ( که در مقابل آن درمانده بود ) از او به دور داشتیم ، آن چنان راه ( سابق ) خود را در پیش می گیرد ( و خدای را باز هم فراموش می کند ) که انگار ما را برای دفع محنتی که بدو رسیده است به فریاد نخوانده است ( و اصلاً ضرر و زیانی متوجّه او نبوده و بلائی بدو دست نداده است . آری ! همیشه ) این چنین اعمال اسرافگران در نظرشان آراسته شده است ( و تکرار گناه از قباحت آن کاسته است ، و اهریمن نابه کار باطل را برای آنان حق جلوه داده است ) .
هُوَ الَّذِی جَعَلَ الشَّمْسَ ضِیَاء وَالْقَمَرَ نُوراً وَقَدَّرَهُ مَنَازِلَ لِتَعْلَمُواْ عَدَدَ السِّنِینَ وَالْحِسَابَ مَا خَلَقَ اللّهُ ذَلِکَ إِلاَّ بِالْحَقِّ یُفَصِّلُ الآیَاتِ لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ (5) (سوره یونس)
ترجمه : خدا است که خورشید را درخشان و ماه را تابان گردانده است ، و برای ماه منازلی معیّن کرده است تا شماره سالها و حساب ( کارها ) را بدانید . خداوند ( آن همه عجائب و غرائب آفرینش و چرخش و گردش مهر و ماه را سرسری و از بهر بازیگری پدید نیاورده است و بلکه ) آن را جز به حکمت نیافریده است . خداوند آیات ( قرآن و نشانه های جهان ) را برای آنان که می فهمند و درک می کنند شرح و بسط می دهد .
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ وَکُونُواْ مَعَ
الصَّادِقِینَ(119) (سوره توبه)
ترجمه : ای مؤمنان ! از خدا بترسید و همگام با راستان باشید .
مَا کَانَ لِأَهْلِ الْمَدِینَةِ وَمَنْ حَوْلَهُم مِّنَ الأَعْرَابِ أَن یَتَخَلَّفُواْ عَن رَّسُولِ اللّهِ وَلاَ یَرْغَبُواْ بِأَنفُسِهِمْ عَن نَّفْسِهِ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ لاَ یُصِیبُهُمْ ظَمَأٌ وَلاَ نَصَبٌ وَلاَ مَخْمَصَةٌ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَلاَ یَطَؤُونَ مَوْطِئاً یَغِیظُ الْکُفَّارَ وَلاَ یَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَّیْلاً إِلاَّ کُتِبَ لَهُم بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ إِنَّ اللّهَ لاَ یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ(120) (سوره توبه)
ترجمه : درست نیست که اهل مدینه و بادیه نشینان دوروبر آنان ، از پیغمبر خدا جا
بمانند ( و در رکاب او به جهاد نروند ، و در راه همان چیزی جان نبازند که او در
راه آن جان می بازد ) و جان خود را از جان پیغمبر دوست تر داشته باشند . چرا که
هیچ تشنگی و خستگی و گرسنگی در راه خدا به آنان نمی رسد ، و گامی به جلو برنمی
دارند که موجب خشم کافران شود ، و به دشمنان دستبردی نمی زنند ( و ضرب و قتل و
جرحی نمی چشانند و اسیر و غنیمتی نمی گیرند ) مگر این که به واسطه آن ، کار نیکوئی
برای آنان نوشته می شود ( و پاداش نیکوئی بدانان داده می شود ) . بیگمان خداوند
پاداش نیکوکاران را ( بی مزد نمی گذارد و آن را ) هدر نمی دهد .
وَلاَ یُنفِقُونَ نَفَقَةً صَغِیرَةً وَلاَ کَبِیرَةً وَلاَ یَقْطَعُونَ وَادِیاً إِلاَّ
کُتِبَ لَهُمْ لِیَجْزِیَهُمُ اللّهُ أَحْسَنَ مَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ(121)
(سوره توبه)
ترجمه : ( همچنین مجاهدان راه حق ) هیچ خرجی خواه کم خواه زیاد نمی کنند ، و هیچ
سرزمینی را ( در رفت و برگشت از جهاد ) نمی سپرند ، مگر این که ( پاداش آن )
برایشان نوشته می شود ، تا ( از این راه ) خداوند پاداشی نیکوتر از کاری که می
کنند بدیشان دهد .