یَتِیماً ذَا مَقْرَبَةٍ

فَکُّ رَقَبَةٍ (13) (سوره بلد)

ترجمه : آزاد کردن برده و بنده است .

أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَةٍ(14) (سوره بلد)

ترجمه : یا خوراک دادن در زمان گرسنگی ( قحطی و خشکسالی ) است .

یَتِیماً ذَا مَقْرَبَةٍ(15) (سوره بلد)

ترجمه : ( خاصّه ) به یتیمی خویشاوند .

أَوْ مِسْکِیناً ذَا مَتْرَبَةٍ(16) (سوره بلد)

ترجمه : یا به مستمندی خاک نشین .

ثُمَّ کَانَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ(17) (سوره بلد)

ترجمه : گذشته از اینها ، او باید از زمره کسانی باشد که ایمان می آورند و همدیگر را به صبر و شکیبائی توصیه می کنند ، و به ترحّم و مهربانی سفارش می نمایند .