یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاء فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَأَحْصُوا الْعِدَّةَ وَاتَّقُوا اللَّهَ رَبَّکُمْ لَا تُخْرِجُوهُنَّ مِن بُیُوتِهِنَّ وَلَا یَخْرُجْنَ إِلَّا أَن یَأْتِینَ بِفَاحِشَةٍ مُّبَیِّنَةٍ وَتِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ وَمَن یَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ لَا تَدْرِی لَعَلَّ اللَّهَ یُحْدِثُ بَعْدَ ذَلِکَ أَمْراً (1) (سوره طلاق)
ترجمه : ای پیغمبر ! وقتی که خواستید زنان را طلاق دهید ، آنان را در وقت
فرا رسیدن عدّه ( یعنی آغاز پاک شدن زن از عادت ماهیانه ای که شوهرش در آن با او
نزدیکی نکرده باشد ) طلاق دهید ، و حساب عدّه را نگاه دارید ( و دقیقاً ملاحظه کنید
که زن سه بار ایّام پاکی خود از حیض را به پایان رساند ، تا نژادها آمیزه یکدیگر
نشود ) ، و از خدا که پروردگار شما است بترسید و پرهیزگاری کنید ( و اوامر و نواهی
او را به کار بندید ، به ویژه در طلاق و نگهداری زمان عدّه ) . زنان را ( بعد از
طلاق ، در مدّت عدّه ) از خانه هایشان بیرون نکنید ، و زنان هم ( تا پایان عدّه ،
از منازل شوهرانشان ) بیرون نروند . مگر این که زنان کار زشت و پلشت آشکاری (
همچون زنا و فحّاشی و ناسازگاری طاقت فرسا با شوهران یا اهل خانواده ) انجام دهند
( که ادامه حضور ایشان در منازل ، باعث مشکلات بیشتر گردد ) . اینها قوانین و
مقرّرات الهی است ، و هرکس از قوانین و مقرّرات الهی پا فراتر نهد و تجاوز کند ،
به خویشتن ستم می کند . ( چرا که خود را در معرض خشم خدا قرار می دهد و به سعادت
خویش لطمه می زند ) . تو نمی دانی ، چه بسا خداوند بعد از این حادثه ، وضع تازه ای
پیش آورد ( و ماندن زن در خانه زمینه ساز پشیمانی شوهر و همسر و رجوع آنان به
یکدیگر گردد ، و ابرهای تیره و تار کینه و کدورت از آسمان زندگی ایشان به دور رود
، و مهر و محبّت فضای سینه ها را لبریز کند ، و فرزندان از دامن عطوفت مادری بی
بهره نمانند ) .
فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِکُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ فَارِقُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَأَشْهِدُوا ذَوَیْ عَدْلٍ مِّنکُمْ وَأَقِیمُوا الشَّهَادَةَ لِلَّهِ ذَلِکُمْ یُوعَظُ بِهِ مَن کَانَ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَمَن یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَل لَّهُ مَخْرَجاً(2) (سوره طلاق)
ترجمه : و هنگامی که مدّت عِدّه آنان نزدیک به پایان آمد ، یا ایشان را به
طرز شایسته ای نگاه دارید ، و یا به طرز شایسته ای از ایشان جدا شوید ، و بر (
نگاهداری و یا جدائی ) آنان دو مرد عادل از میان خودتان گواه کنید ، ( تا اگر در
آینده اختلافی روی دهد ، هیچ یک از شوهر و همسر نتوانند واقعیّت را انکار کنند ) و
گواهی دادن را برای خدا اداء کنید ( و انگیزه شهادت محض رضای خدا باشد ، و از هیچ
کدام جانبداری ننمائید ) . این ( احکام ) چیزی است که کسی بدان پند و اندرز می
گردد که به خدا و روز آخرت ایمان داشته باشد . هر کس هم از خدا بترسد و پرهیزگاری
کند ، خدا راه نجات ( از هر تنگنائی ) را برای او فراهم می سازد .
وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ وَمَن یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ
حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْءٍ
قَدْراً(3) (سوره طلاق)
ترجمه : و به او از جائی که تصوّرش نمی کند روزی می رساند . هر کس بر خداوند توکّل
کند ( و کار و بار خود را بدو واگذارد ) خدا او را بسنده است . خداوند فرمان خویش
را به انجام می رساند و هر چه را بخواهد بدان دسترسی پیدا می کند . خدا برای هر
چیزی زمان و اندازه ای را قرار داده است .
وَاللَّائِی یَئِسْنَ مِنَ الْمَحِیضِ مِن نِّسَائِکُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ
فَعِدَّتُهُنَّ ثَلَاثَةُ أَشْهُرٍ وَاللَّائِی لَمْ یَحِضْنَ وَأُوْلَاتُ
الْأَحْمَالِ أَجَلُهُنَّ أَن یَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ وَمَن یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَل
لَّهُ مِنْ أَمْرِهِ یُسْراً(4) (سوره طلاق)
ترجمه : زنان شما وقتی که ناامید از عادت ماهیانه اند ، و همچنین زنانی که هنوز
عادت ماهیانه ندیده اند ، اگر ( درباره حکم عِدّه ایشان ) متردّدید ، بدانید که
عدّه آنان سه ماه است ، و عدّه زنان باردار ، وضع حمل است . هر کس که از خدا بترسد
و پرهیزگاری کند ، خدا کار و بارش را ساده و آسان می سازد .
ذَلِکَ أَمْرُ اللَّهِ أَنزَلَهُ إِلَیْکُمْ وَمَن یَتَّقِ اللَّهَ یُکَفِّرْ
عَنْهُ سَیِّئَاتِهِ وَیُعْظِمْ لَهُ أَجْراً(5) (سوره طلاق)
ترجمه : این ( قانونگذاری ) فرمان خدا است که آن را برای شما فرستاده است . هر کس
که از خدا بترسد و پرهیزگاری کند ، بدیها و گناهان او را محو کرده و می زداید ، و
پاداش وی را بزرگ می نماید .
أَسْکِنُوهُنَّ مِنْ حَیْثُ سَکَنتُم مِّن وُجْدِکُمْ وَلَا تُضَارُّوهُنَّ لِتُضَیِّقُوا عَلَیْهِنَّ وَإِن کُنَّ أُولَاتِ حَمْلٍ فَأَنفِقُوا عَلَیْهِنَّ حَتَّى یَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ فَإِنْ أَرْضَعْنَ لَکُمْ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَأْتَمِرُوا بَیْنَکُم بِمَعْرُوفٍ وَإِن تَعَاسَرْتُمْ فَسَتُرْضِعُ لَهُ أُخْرَى(6) (سوره طلاق)
ترجمه : زنان مطلّقه را در جائی سکونت دهید که خودتان در آنجا زندگی می کنید و در
توان دارید ، و بدیشان زیان نرسانید تا ( با زیان رساندن خود بر آنان سختگیری کنید
و ) در تنگنایشان قرار دهید ( و ایشان مجبور به ترک منزل شوند ) . اگر آنان باردار
باشند ، خرج و نفقه ایشان را بپردازید تا زمانی که وضع حمل می کنند . اگر آنان (
حاضر شدند بعد از جدائی ، فرزندان ) شما را شیر دهند ، مزدشان را به تمام و کمال
بپردازید . با یکدیگر درباره سرنوشت فرزندان ، زیبا و پسندیده مشورت کنید ( و
اجرتی متناسب با مقدار و زمان شیر دادن ، بر حسب عرف و عادت ، تعیین کرده ، و به
نوزادان و کودکان از هر نظر عنایت شود ) . اگر هم بر همدیگر سخت گرفتید و به توافق
نرسیدید ، دایه ای شیر دادن به کودک مرد را بر عهده می گیرد ( تا نزاع و کشمکش
ادامه نیابد ) .
لِیُنفِقْ ذُو سَعَةٍ مِّن سَعَتِهِ وَمَن قُدِرَ عَلَیْهِ رِزْقُهُ فَلْیُنفِقْ مِمَّا آتَاهُ اللَّهُ لَا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلَّا مَا آتَاهَا سَیَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ یُسْراً(7) (سوره طلاق)