مَا قَطَعْتُم مِّن لِّینَةٍ أَوْ تَرَکْتُمُوهَا قَائِمَةً عَلَى أُصُولِهَا فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَلِیُخْزِیَ الْفَاسِقِینَ (5) (سوره حشر)
ترجمه : هر درخت خرمائی را که بریدید ، یا بر پایه ها و ریشه های خود برجای
گذاشتید ، به فرمان خدا و اجازه او بوده است ( و گناهی متوجه شما مسلمانان نمی
باشد . خدا این کار را کرده است ) تا بیرون روندگان ( از دستورات الهی و منحرفان
از شرائع آسمانی ) را خوار و رسوا گرداند .
وَمَا أَفَاء اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مِنْهُمْ فَمَا أَوْجَفْتُمْ عَلَیْهِ
مِنْ خَیْلٍ وَلَا رِکَابٍ وَلَکِنَّ اللَّهَ یُسَلِّطُ رُسُلَهُ عَلَى مَن
یَشَاءُ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ(6) (سوره حشر)
ترجمه : چیزهائی را که خدا از دارائی ایشان ( یعنی بنی نضیر ) به پیغمبر خود
ارمغان داشته است شما اسبانی و شترانی را برای آن به تاخت درنیاورده اید ( و با
جنگ تصرف ننموده اید ) و بلکه خداوند پیغمبران خود را بر هر کس که بخواهد چیره می
گرداند ، و خدا بر هر کاری توانا است .
مَّا أَفَاء اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرَى فَلِلَّهِ
وَلِلرَّسُولِ وَلِذِی الْقُرْبَى وَالْیَتَامَى وَالْمَسَاکِینِ وَابْنِ
السَّبِیلِ کَیْ لَا یَکُونَ دُولَةً بَیْنَ الْأَغْنِیَاء مِنکُمْ وَمَا آتَاکُمُ
الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاکُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ
اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ(7) (سوره حشر)
ترجمه : چیزهائی را که خداوند از اهالی این آبادیها به پیغمبرش ارمغان داشته است ،
متعلق به خدا و پیغمبر و خویشاوندان ( پیغمبر ) و یتیمان و مستمندان و مسافران در
راه مانده می باشد . این بدان خاطر است که اموال تنها در میان اشخاص ثروتمند شما
دست بدست نگردد ( و نیازمندان از آن محروم نشوند ) . چیزهائی را که پیغمبر برای
شما ( از احکام الهی ) آورده است اجراء کنید ، و از چیزهائی که شما را از آن
بازداشته است ، دست بکشید . از خدا بترسید که خدا عقوبت سختی دارد .
لِلْفُقَرَاء الْمُهَاجِرِینَ الَّذِینَ أُخْرِجُوا مِن دِیارِهِمْ
وَأَمْوَالِهِمْ یَبْتَغُونَ فَضْلاً مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَاناً وَیَنصُرُونَ
اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُوْلَئِکَ هُمُ الصَّادِقُونَ(8) (سوره حشر)
ترجمه : همچنین غنائم از آنِ فقرای مهاجرینی است که از خانه و کاشانه و اموال خود
بیرون رانده شده اند . آن کسانی که فضل خدا و خوشنودی او را می خواهند ، و خدا و
پیغمبرش را یاری می دهند . اینان راستانند .
وَالَّذِینَ تَبَوَّؤُوا الدَّارَ وَالْإِیمَانَ مِن قَبْلِهِمْ یُحِبُّونَ مَنْ
هَاجَرَ إِلَیْهِمْ وَلَا یَجِدُونَ فِی صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِّمَّا أُوتُوا
وَیُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَلَوْ کَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَن یُوقَ شُحَّ
نَفْسِهِ فَأُوْلَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ(9) (سوره حشر)
ترجمه : آنانی که پیش از آمدن مهاجران خانه و کاشانه ( آئین اسلام ) را آماده
کردند و ایمان را ( در دل خود استوار داشتند ) کسانی را دوست می دارند که به پیش
ایشان مهاجرت کرده اند ، و در درون احساس و رغبت نیازی نمی کنند به چیزهائی که به
مهاجران داده شده است ، و ایشان را بر خود ترجیح می دهند ، هرچند که خود سخت
نیازمند باشند . کسانی که از بخل نفس خود ، نگاهداری و مصون و محفوظ گردند ، ایشان
قطعاً رستگارند .
وَالَّذِینَ جَاؤُوا مِن بَعْدِهِمْ یَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا
وَلِإِخْوَانِنَا الَّذِینَ سَبَقُونَا بِالْإِیمَانِ وَلَا تَجْعَلْ فِی
قُلُوبِنَا غِلّاً لِّلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنَا إِنَّکَ رَؤُوفٌ رَّحِیمٌ(10) (سوره حشر)
ترجمه : کسانی که پس از مهاجرین و انصار به دنیا می آیند ، می گویند : پروردگارا !
ما را و برادران ما را که در ایمان آوردن بر ما پیشی گرفته اند بیامرز . و کینه ای
نسبت به مؤمنان در دلهایمان جای مده ، پروردگارا ! تو دارای رأفت و رحمت فراوانی
هستی .