شَرَعَ لَکُم مِّنَ الدِّینِ مَا وَصَّى بِهِ نُوحاً وَالَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ وَمَا وَصَّیْنَا بِهِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى وَعِیسَى أَنْ أَقِیمُوا الدِّینَ وَلَا تَتَفَرَّقُوا فِیهِ کَبُرَ عَلَى الْمُشْرِکِینَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَیْهِ اللَّهُ یَجْتَبِی إِلَیْهِ مَن یَشَاءُ وَیَهْدِی إِلَیْهِ مَن یُنِیبُ (13) (سوره شورى)
ترجمه : خداوند آئینی را برای شما (
مؤمنان ) بیان داشته و روشن نموده است که آن را به نوح توصیه کرده است و ما آن را
به تو وحی و به ابراهیم و موسی و عیسی سفارش نموده ایم ( به همه آنان سفارش کرده
ایم که اصول ) دین را پابرجا دارید و در آن تفرّقه نکنید و اختلاف نورزید . این
چیزی که شما مشرکان را بدان می خوانید ( که پابرجا داشتن اصول و ارکان دین است )
بر مشرکان سخت گران می آید . خداوند هر که را بخواهد برای این دین برمی گزیند و هر
که ( از دشمنانگی با دین دست بکشد و ) به سوی آن برگردد ، بدان رهنمودش می گرداند
.
وَمَا تَفَرَّقُوا إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءهُمُ الْعِلْمُ بَغْیاً بَیْنَهُمْ وَلَوْلَا کَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّکَ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى لَّقُضِیَ بَیْنَهُمْ وَإِنَّ الَّذِینَ أُورِثُوا الْکِتَابَ مِن بَعْدِهِمْ لَفِی شَکٍّ مِّنْهُ مُرِیبٍ(14) (سوره شورى)
ترجمه : ( پیروان پیغمبران پیشین ، درباره دین ) گروه گروه و دسته دسته نشده اند (
و راه اختلاف در پیش نگرفته اند ) مگر بعد از علم و آگاهی ( از برنامه و اصول و
ارکان دین و پی بردن به حقّانیّت آئین ) . و این تفرقه جوئی تنها به خاطر ستمگری و
کجروی در میان خودشان بوده است . اگر فرمانی از سوی پروردگارت صادر نشده بود که
آنان تا سرآمد معیّنی ( که قیامت است ، زنده و آزاد ) باشند ، میانشان ( با مجازات
و نابودی ) داوری می گردید . آنانی که ( در روزگار تو اهل کتاب بشمارند و )
کتابهای آسمانی بعد از گذشتگان به دستشان رسیده است ، درباره آنها دچار شکّ و گمان
توأم با بدبینی و سوءظنّ شده اند . ( والاّ اگر به کتابهای خود ایمان کامل داشتند
، پی می بردند که تو حقیقةً فرستاده خدائی ) .
فَلِذَلِکَ فَادْعُ وَاسْتَقِمْ کَمَا أُمِرْتَ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءهُمْ
وَقُلْ آمَنتُ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ مِن کِتَابٍ وَأُمِرْتُ لِأَعْدِلَ
بَیْنَکُمُ اللَّهُ رَبُّنَا وَرَبُّکُمْ لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَکُمْ
أَعْمَالُکُمْ لَا حُجَّةَ بَیْنَنَا وَبَیْنَکُمُ اللَّهُ یَجْمَعُ بَیْنَنَا
وَإِلَیْهِ الْمَصِیرُ(15) (سوره شورى)
ترجمه : تو نیز مردمان را به سوی آن ( آئین واحد الهی دعوت کن که اسلام است ) و آن
گونه که به تو فرمان داده شده است ( بر دعوت مردمان به دین یزدان ماندگار باش و در
این راه ) ایستادگی کن و از خواستها و هوسهای ایشان پیروی مکن ، و بگو : من به هر
کتابی که از سوی خدا نازل شده باشد ایمان دارم ، و به من دستور داده شده است که در
میان شما دادگری کنم . خدا پروردگار ما و پروردگار شما است . اعمال ما از آن ما
است ( نه از آن شما ) و اعمال شما از آن شما است ( نه از آن ما ، و هر کسی در
مقابل کارهایش مسؤول است ) . میان ما و شما خصومت و مجادله ای نیست ( چرا که حق را
بیان و آشکار کردم و از این به بعد نیازی به جدال و استدلال نمی باشد ) . خداوند (
سرانجام در قیامت در یکجا ) ما را جمع خواهد کرد ، و بازگشت ( همه در آن روز ،
برای داوری و حساب و کتاب ) به سوی او است ( و هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت )
.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
وَالَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ کَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ وَإِذَا مَا
غَضِبُوا هُمْ یَغْفِرُونَ (37) (سوره شورى)
ترجمه : و کسانیند که از گناهان بزرگ ، و اعمال بسیار زشت و ناپسند می
پرهیزند ، و هنگامی که خشمناک می گردند ( زمام اختیار از دست نمی دهند و پرت و پلا
نمی گویند و آلوده گناه نمی شوند ، و بلکه نفس خود را مهار می کنند و بخشم
آورندگان را ) می بخشند .