قُل لِّعِبَادِیَ الَّذِینَ آمَنُواْ یُقِیمُواْ الصَّلاَةَ وَیُنفِقُواْ مِمَّا
رَزَقْنَاهُمْ سِرّاً وَعَلانِیَةً مِّن قَبْلِ أَن یَأْتِیَ یَوْمٌ لاَّ بَیْعٌ
فِیهِ وَلاَ خِلاَلٌ (31) (سوره
ابراهیم)
(ترجمه : ای محمّد ! ) بگو به بندگان مؤمن من : باید نماز را به گونه شایسته
بخوانند و از آنچه بدیشان داده ایم مقداری را در پنهان و آشکار ببخشند پیش از آن
که روزی فرا رسد که در آن معامله و دوستی نیست ( تا کسی بتواند سودی به وسیله خرید
و فروش یا این که به سبب همنشینی و دوستی فراچنگ آورد و با رشوه یا رابطه از چنگال
کیفر خدا رهائی یابد ) .
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
رَّبَّنَا إِنِّی أَسْکَنتُ مِن ذُرِّیَّتِی بِوَادٍ غَیْرِ ذِی زَرْعٍ عِندَ بَیْتِکَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِیُقِیمُواْ الصَّلاَةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِّنَ النَّاسِ تَهْوِی إِلَیْهِمْ وَارْزُقْهُم مِّنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ یَشْکُرُونَ (37) (سوره ابراهیم)
ترجمه : پروردگارا ! من بعضی از فرزندانم را ( به فرمان تو ) در سرزمین بدون کشت و
زرعی ، در کنارِ خانه تو ، که ( تجاوز و بی توجّهی نسبت به ) آن را حرام ساخته ای
سکونت داده ام ، خداوندا تا این که نماز را برپای دارند ، پس چنان کن که دلهای
گروهی از مردمان ( برای زیارت خانه ات ) متوجّه آنان گردد و ایشان را از میوه ها (
و محصولات سائر کشورها ) بهره مند فرما ، شاید که ( از الطاف و عنایات تو با نماز
و دعا ) سپاگزاری کنند .