إِنَّمَا مَثَلُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا کَمَاء أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاءِ
فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الأَرْضِ مِمَّا یَأْکُلُ النَّاسُ وَالأَنْعَامُ
حَتَّىَ إِذَا أَخَذَتِ الأَرْضُ زُخْرُفَهَا وَازَّیَّنَتْ وَظَنَّ أَهْلُهَا
أَنَّهُمْ قَادِرُونَ عَلَیْهَا أَتَاهَا أَمْرُنَا لَیْلاً أَوْ نَهَاراً
فَجَعَلْنَاهَا حَصِیداً کَأَن لَّمْ تَغْنَ بِالأَمْسِ کَذَلِکَ نُفَصِّلُ
الآیَاتِ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ(24) (سور یونس)
ترجمه : حال دنیا ( از حیث زوال و فنا و از میان رفتن نعمت آن ) همانند آبی است که
از آسمان می بارانیم و بر اثر آن گیاهان زمین که انسانها و حیوانها از آنها می
خورند ( و استفاده می کنند ، می رویند و ) به هم می آمیزند تا بدانجا که زمین ( در
پرتو آن ) کاملاً آرایش و زیبائی می گیرد و آراسته و پیراسته می گردد و اهل زمین
یقین پیدا می کنند که بر زمین تسلّط دارند ( و حتماً می توانند از ثمرات و غلّات و
محصولات آن بهره مند شوند . در بحبوحه این شادی و در گیراگیر این سرسبزی و آراستگی
) فرمان ما ( مبنی بر درهم کوبیدن و ویران کردن آن ) در شب یا روز در می رسد ( و
با بلاهای گوناگون ، از قبیل : سرمای سخت ، تگرگ شدید ، سیل ، طوفان ، و غیره ، آن
را نابود می سازیم ) و گیاهانش را از ریشه برآورده و دروده و نابودش می کنیم .
انگار دیروز در اینجا نبوده است ( و هرگز وجود نداشته است ، و انسانهائی در آن
سرزمین نزیسته اند ) . ما ( بدین وضوح ) آیه ها ( ی خویش ) را برای قومی تشریح و
تبیین می کنیم که می اندیشند ( و می فهمند ) .