قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنَا إِلاَّ إِحْدَى الْحُسْنَیَیْنِ وَنَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِکُمْ أَن یُصِیبَکُمُ اللّهُ بِعَذَابٍ مِّنْ عِندِهِ أَوْ بِأَیْدِینَا فَتَرَبَّصُواْ إِنَّا مَعَکُم مُّتَرَبِّصُونَ(52) (سوره توبه)
ترجمه : بگو : آیا درباره ما جز یکی از دو نیکی انتظار دارید : ( یا پیروزی و
غنیمت در دنیا ، و یا شهادت و بهشت در آخرت ) . ولی ما درباره شما چشم به راه
هستیم که یا خداوند ( در این جهان یا آن جهان ) به عذابی از سوی خود گرفتارتان
سازد و یا ( در این جهان ) با دست ما ( مذلّت و خواری نصیبتان سازد ) . پس شما چشم
به راه ( فرمان و خواست ) خدا باشید و ما هم با شما در انتظاریم .
قُلْ أَنفِقُواْ طَوْعاً أَوْ کَرْهاً لَّن یُتَقَبَّلَ مِنکُمْ إِنَّکُمْ کُنتُمْ
قَوْماً فَاسِقِینَ(53) (سوره توبه)
ترجمه : ( ای پیغمبر ! به منافقانی که برای پنهان داشتن نفاق خود به بذل و بخشش می
پردازند ) بگو : چه از روی اختیار و چه از روی اجبار به بذل و بخشش بپردازید ، در
هر حال از شما پذیرفته نمی گردد ، چرا که شما قوم فاسقی هستید ( و بر دین خدا
میشورید و از فرمان او به در می روید و نفاقتان اعمال نیکتان را پوچ و بیسود می
گرداند ) .
وَمَا مَنَعَهُمْ أَن تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقَاتُهُمْ إِلاَّ أَنَّهُمْ کَفَرُواْ بِاللّهِ وَبِرَسُولِهِ وَلاَ یَأْتُونَ الصَّلاَةَ إِلاَّ وَهُمْ کُسَالَى وَلاَ یُنفِقُونَ إِلاَّ وَهُمْ کَارِهُونَ(54) (سوره توبه)
ترجمه : هیچ چیز مانع پذیرش نفقات و بذل و بخشش هایشان نشده است جز این که آنان به
خدا و پیغمبرش ایمان ندارند ( و کفر هم اعمال را پوچ و بیسود می کند ، ) و جز با
ناراحتی و بی حالی و سستی و سنگینی به نماز نمی ایستند ، و جز از روی ناچاری احسان
و بخشش نمی کنند .