بَرَاءةٌ مِّنَ اللّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى الَّذِینَ عَاهَدتُّم مِّنَ
الْمُشْرِکِینَ (1) (سوره توبه)
ترجمه : ( این ، اعلام ) بیزاری خداوند و پیغمبرش از مشرکانی است که شما ( مؤمنان
توسّط فرستاده خدا ، فرمانده کلّ قوا ) با آنان پیمان بسته اید ( و ایشان آن را به
دلخواه شکسته اند و به دشمنان اسلام پیوسته اند . به آنان چهار ماه فرصت داده می
شود که در این فاصله یا به اسلام بگروند ، یا سرزمین عربستان را ترک کنند ، و یا
این که آماده نبرد با مسلمانان شوند ) .
فَسِیحُواْ فِی الأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَاعْلَمُواْ أَنَّکُمْ غَیْرُ
مُعْجِزِی اللّهِ وَأَنَّ اللّهَ مُخْزِی الْکَافِرِینَ(2) (سوره توبه)
ترجمه : پس ( ای مؤمنان ! به کافران بگوئید : ) آزادانه چهار ماه در زمین
بگردید ( و از آغاز عید قربان سال نهم هجری ، یعنی روز دهم ذی الحجّه همان سال ،
تا روز دهم ماه ربیع الآخر ق . سال بعدی ، یعنی سال دهم هجری ، به هر کجا که می
خواهید بروید و بگردید ) و بدانید که شما ( در همه حال و همه آن ، مغلوب قدرت
خدائید و از دست او نجات پیدا نمی کنید و ) هرگز نمی توانید خدا را درمانده کنید ،
و بیگمان خداوند کافران را خوار و رسوا می سازد .
وَأَذَانٌ مِّنَ اللّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ یَوْمَ الْحَجِّ الأَکْبَرِ
أَنَّ اللّهَ بَرِیءٌ مِّنَ الْمُشْرِکِینَ وَرَسُولُهُ فَإِن تُبْتُمْ فَهُوَ
خَیْرٌ لَّکُمْ وَإِن تَوَلَّیْتُمْ فَاعْلَمُواْ أَنَّکُمْ غَیْرُ مُعْجِزِی
اللّهِ وَبَشِّرِ الَّذِینَ کَفَرُواْ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ(3) (سوره توبه)
ترجمه : این اعلامی است از سوی خدا و پیغمبرش به همه مردم ( که در اجتماع سالانه
ایشان در مکّه ) در روز بزرگترین حجّ ( یعنی عید قربان ، توسّط امیر مؤمنان علی بن
ابیطالب و به امیرالحاجی ابوبکر صدیق ، بر همگان خوانده می شود ) که خدا و پیغمبرش
از مشرکان بیزارند و ( عهد و پیمان کافران خائن را ارج نمی گذارند . پس ای مشرکانِ
عهدشکن بدانید که ) اگر توبه کردید ( و از شرک قائل شدن برای خدا برگشتید ) این
برای شما بهتر است ، و اگر سرپیچی کردید ( و بر کفر و شرک خود ماندگار ماندید )
بدانید که شما نمی توانید خدای را درمانده دارید و ( خویشتن را از قلمرو قدرت و
فرماندهی او بیرون سازید . ای پیغمبر ! همه ) کافران را به عذاب عظیم و سخت
دردناکی مژده بده .
إِلاَّ الَّذِینَ عَاهَدتُّم مِّنَ الْمُشْرِکِینَ ثُمَّ لَمْ یَنقُصُوکُمْ
شَیْئاً وَلَمْ یُظَاهِرُواْ عَلَیْکُمْ أَحَداً فَأَتِمُّواْ إِلَیْهِمْ
عَهْدَهُمْ إِلَى مُدَّتِهِمْ إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ الْمُتَّقِینَ (4) (سوره توبه)
ترجمه : امّا کسانی که از مشرکان با آنان پیمان بسته اید و ایشان چیزی از آن
فروگذار نکرده اند ( و پیمان را کاملاً رعایت نموده اند ) و از کسی بر ضدّ شما
پشتیبانی نکرده ( و او را یاری نداده اند ) ، پیمان آنان را تا پایان مدّت زمانی
که تعیین کرده اند محترم شمارید و بدان وفا کنید . بیگمان خداوند پرهیزگاران (
وفاکننده به عهد ) را دوست می دارد .
فَإِذَا انسَلَخَ الأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُواْ الْمُشْرِکِینَ حَیْثُ
وَجَدتُّمُوهُمْ وَخُذُوهُمْ وَاحْصُرُوهُمْ وَاقْعُدُواْ لَهُمْ کُلَّ مَرْصَدٍ
فَإِن تَابُواْ وَأَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَآتَوُاْ الزَّکَاةَ فَخَلُّواْ
سَبِیلَهُمْ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ(5) (سوره توبه)
ترجمه : هنگامی که ماههای حرام ( که مدّت چهار ماهه امان است ) پایان گرفت
، مشرکان ( عهدشکن ) را هرکجا بیابید بکشید و بگیرید و محاصره کنید و در همه
کمینگاهها برای ( به دام انداختن ) آنان بنشینید . اگر توبه کردند و ( از کفر
برگشتند و به اسلام گرویدند و برای نشان دادن آن ) نماز خواندند و زکات دادند ، (
دیگر از زمره شمایند و ایشان را رها سازید و ) راه را بر آنان باز گذارید . بیگمان
خداوند دارای مغفرت فراوان ( برای توبه کنندگان از گناهان ، ) و رحمت گسترده (
برای همه بندگان ) است .
وَإِنْ أَحَدٌ مِّنَ الْمُشْرِکِینَ اسْتَجَارَکَ فَأَجِرْهُ حَتَّى یَسْمَعَ
کَلاَمَ اللّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاَّ
یَعْلَمُونَ(6) (سوره توبه)
ترجمه : ( ای پیغمبر ! ) اگر یکی از مشرکان ( و کافرانی که به شما دستور جنگ با
آنان داده شده است ) از تو پناهندگی طلبید ، او را پناه بده تا کلام خدا ( یعنی
آیات قرآن ) را بشنود ( و از دین آگاه شود و راجع بدان بیندیشد . اگر آئین اسلام
را پذیرفت ، از زمره شما است ، و اگر اسلام را نپذیرفت ) پس از آن او را به محلّ
امن ( و مأوی و منزل قوم ) خودش برسان ( تا از خطرات راه برهد و بدون هیچ گونه
اذیّت و آزاری به میان اهل و عیال خویشتن رود ) . این ( پناه دادن ) بدان خاطر است
که مشرکان مردمان نادان ( و ناآگاه از حقیقت اسلام ) هستند ( و چه بسا در پرتو
آشنائی با اسلام ، نور ایمان در دلهایشان روشن گردد ) .
کَیْفَ یَکُونُ لِلْمُشْرِکِینَ عَهْدٌ عِندَ اللّهِ وَعِندَ رَسُولِهِ إِلاَّ
الَّذِینَ عَاهَدتُّمْ عِندَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ فَمَا اسْتَقَامُواْ لَکُمْ
فَاسْتَقِیمُواْ لَهُمْ إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ الْمُتَّقِینَ(7) (سوره توبه)
ترجمه : چگونه برای مشرکانی ( که بارها پیمان خود را شکسته اند ) در پیش خدا و
پیغمبرش عهد و پیمانی محترم شمرده می شود ؟ مگر عهد و پیمان کسانی ( از قبائل عرب
) که در کنار مسجدالحرام با ایشان پیمان بستید ( و آنان بر پیمان خود ماندگار
ماندند ) . مادام که ایشان در برابر شما راست و وفادار باشند ، شما نیز نسبت
بدیشان راست و وفادار باشید و عهد خود را نگاه دارید . بیگمان خداوند پرهیزگاران (
وفاکننده به عهد و پیمان ) را دوست می دارد .
کَیْفَ وَإِن یَظْهَرُوا عَلَیْکُمْ لاَ یَرْقُبُواْ فِیکُمْ إِلاًّ وَلاَ ذِمَّةً
یُرْضُونَکُم بِأَفْوَاهِهِمْ وَتَأْبَى قُلُوبُهُمْ وَأَکْثَرُهُمْ فَاسِقُونَ(8)
(سوره توبه)
ترجمه : چگونه ( عهد و پیمان با شما را مراعات می دارند ؟ هرگز ! بلکه )
اگر بر شما پیروز شوند ، نه خویشاوندی را در نظر می گیرند و نه عهدی را مراعات می
دارند ( و در نابودی شما همه توان خود را به کار می گیرند . اگر پیروزی با شما باشد
) آنان با سخنان ( زیبا و شیرین ) خود شما را راضی و خوشنود می دارند ، ولی
دلهایشان ( با زبانهایشان هم آوا نیست و اندرونشان از کینه شما لبریز است و از
اذعان و اقرار بدانچه می گویند ) ابا دارد . بیشتر آنان نافرمانبردارند ( و عهد و
پیمان را نگاه نمی دارند ) .
اشْتَرَوْاْ بِآیَاتِ اللّهِ ثَمَناً قَلِیلاً فَصَدُّواْ عَن سَبِیلِهِ إِنَّهُمْ
سَاء مَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ(9) (سوره توبه)
ترجمه : آنان آیات ( خواندنیِ قرآن و دیدنیِ جهان ) خدا را به بهای اندک ( کالا و
متاع دنیوی ) فروخته اند و از راه خدا بازمانده اند و دیگران را نیز از آن
بازداشته اند . آنان کار بسیار بدی کرده اند .
لاَ یَرْقُبُونَ فِی مُؤْمِنٍ إِلاًّ وَلاَ ذِمَّةً وَأُوْلَئِکَ هُمُ
الْمُعْتَدُونَ(10) (سوره توبه)
ترجمه : آنان ( نه تنها درباره شما ، بلکه ) درباره هیچ فرد باایمانی رعایت
خویشاوندی و پیمان را نمی کنند و ایشان تجاوزپیشه اند ( و عهدشکنی و تعدّی ،
بیماری مزمنی برای آنان گشته است ) .
فَإِن تَابُواْ وَأَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَآتَوُاْ الزَّکَاةَ فَإِخْوَانُکُمْ فِی
الدِّینِ وَنُفَصِّلُ الآیَاتِ لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ(11) (سوره توبه)
ترجمه : اگر آنان ( از کفر ) توبه کردند و ( احکام اسلام را مراعات داشتند ، و از
جمله ) نماز را خواندند و زکات دادند ( دست از آنان بدارید ، چرا که ) در این صورت
برادران دینی شما هستند ( و سزاوار همان چیزهائی بوده که شما سزاوارید ، و همان
چیزهائی که بر شما واجب است ، بر آنان هم واجب است ) . ما آیات خود را برای اهل
دانش و معرفت بیان می کنیم و شرح می دهیم .
وَإِن نَّکَثُواْ أَیْمَانَهُم مِّن بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَطَعَنُواْ فِی دِینِکُمْ
فَقَاتِلُواْ أَئِمَّةَ الْکُفْرِ إِنَّهُمْ لاَ أَیْمَانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ
یَنتَهُونَ(12) (سوره توبه)
ترجمه : و اگر پیمانهائی را که بسته اند و مؤکّد نموده اند شکستند ، و آئین شما را
مورد طعن و تمسخر قرار دادند ( اینان سردستگان کفر و ضلالند و ) با سردستگان کفر و
ضلال بجنگید ، چرا که پیمانهای ایشان کمترین ارزشی ندارد . شاید ( در پرتو بازبودن
درگاه توبه خدا و شدّت عمل شما ، پشیمان شوند و ) دست بردارند .
أَلاَ تُقَاتِلُونَ قَوْماً نَّکَثُواْ أَیْمَانَهُمْ وَهَمُّواْ بِإِخْرَاجِ
الرَّسُولِ وَهُم بَدَؤُوکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ أَتَخْشَوْنَهُمْ فَاللّهُ أَحَقُّ
أَن تَخْشَوْهُ إِن کُنتُم مُّؤُمِنِینَ(13) (سوره توبه)
ترجمه : آیا با مردمانی نمی جنگید که پیمانهای خود را ( مکرّراً ) شکسته اند و (
قبلاً نیز ایشان بودند که ) تصمیم به اخراج پیغمبر ( از مکّه ) گرفته اند و ( هم
ایشان بودند که ) نخستین بار ( اذیّت و آزار و تجاوز و تعدّی به جان و مال ) شما
را آغاز کرده اند ؟ آیا از ایشان می ترسید ( و به جنگ آنان نمی روید ؟ ) . در
صورتی که سزاوارتر آن است که از خدا بترسید ( و از کیفر نافرمانی او بهراسید ) اگر
واقعاً ایمان دارید ( و مؤمنان راستین هستید ) .