وَإِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُواْ لَهُ
وَأَنصِتُواْ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ(204) (سوره اعراف)
ترجمه : هنگامی که قرآن خوانده می شود ، گوش فرا دهید و خاموش باشید تا مشمول رحمت
خدا شوید .
وَاذْکُر رَّبَّکَ فِی نَفْسِکَ تَضَرُّعاً وَخِیفَةً وَدُونَ الْجَهْرِ مِنَ
الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَالآصَالِ وَلاَ تَکُن مِّنَ الْغَافِلِینَ(205) (سوره اعراف)
ترجمه : پروردگارت را در دل خود ، با فروتنی ( در برابر خدا ) و هراس ( از او ) و
آهسته و آرام ، صبحگاهان و شامگاهان یاد کن ، و از زمره غافلان مباش .
إِنَّ الَّذِینَ عِندَ رَبِّکَ لاَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ
وَیُسَبِّحُونَهُ وَلَهُ یَسْجُدُونَ(206) (سوره اعراف)
ترجمه : بیگمان کسانی که مقرّبان ( درگاه ) پروردگار تو هستند ، خویشتن را بزرگتر
از آن نمی دانند که به پرستش خدا بپردازند ، و بلکه به تسبیح و تقدیس او مشغولند و
در برابر او کرنش و سجده می برند .