وَالَّذِینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنکُمْ وَیَذَرُونَ أَزْوَاجاً یَتَرَبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَعَشْراً فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلاَ جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِیمَا فَعَلْنَ فِی أَنفُسِهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَاللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ(234) (سوره بقره)
ترجمه : و کسانی که از شما ( مردان ) می میرند و همسرانی از پس خود به جای می
گذارند ، همسرانشان باید چهار ماه و ده شبانه روز انتظار بکشند ( و عدّه نگاه
دارند ) ، و هنگامی که به آخر مدّتشان رسیدند و آن را به پایان بردند ، گناهی بر
شما نیست که هر چه می خواهند درباره خودشان به طور شایسته انجام دهند ( و اعمالی
موافق با شرع از ایشان سر زند و با مرد دلخواه خود ازدواج کنند ) ، و خدا از آنچه
می کنید آگاه است .
وَلاَ جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِیمَا عَرَّضْتُم بِهِ مِنْ خِطْبَةِ النِّسَاء أَوْ
أَکْنَنتُمْ فِی أَنفُسِکُمْ عَلِمَ اللّهُ أَنَّکُمْ سَتَذْکُرُونَهُنَّ وَلَکِن
لاَّ تُوَاعِدُوهُنَّ سِرّاً إِلاَّ أَن تَقُولُواْ قَوْلاً مَّعْرُوفاً وَلاَ
تَعْزِمُواْ عُقْدَةَ النِّکَاحِ حَتَّىَ یَبْلُغَ الْکِتَابُ أَجَلَهُ
وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ یَعْلَمُ مَا فِی أَنفُسِکُمْ فَاحْذَرُوهُ
وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ غَفُورٌ حَلِیمٌ(235) (سوره بقره)
ترجمه : و گناهی بر شما ( مردان ) نیست که به طور کنایه از زنانی ( که شوهرانشان
فوت کرده اند و در عدّه بسر می برند ) خواستگاری کنید ، و یا در دل خود تصمیم بر
این کار را بگیرید ( بدون این که آن را اظهار نمائید ) ، خداوند می دانست شما آنان
را یاد خواهید کرد ( و این گرایش فطری مردان نسبت به زنان است و خداوند با خواسته
طبیعی شما به شکل معقول مخالف نیست ) ولی به آنان پنهانی وعده زناشوئی ندهید ، مگر
این که به طرز پسندیده ای ( و به طور کنایه ) اظهار کنید ( امّا در همه حال )
اقدام به ازدواج ننمائید تا عدّه آنان بسر آید ، و بدانید که خداوند آنچه را در دل
دارید می داند ، پس از ( مخالفت فرمان ) او خویشتن را برحذر دارید و بدانید که
بیگمان خداوند بس آمرزنده و شکیبا است ( و در مجازات بندگان شتاب نمی کند ) .
لاَّ جُنَاحَ عَلَیْکُمْ إِن طَلَّقْتُمُ النِّسَاء مَا لَمْ تَمَسُّوهُنُّ أَوْ
تَفْرِضُواْ لَهُنَّ فَرِیضَةً وَمَتِّعُوهُنَّ عَلَى الْمُوسِعِ قَدَرُهُ وَعَلَى
الْمُقْتِرِ قَدْرُهُ مَتَاعاً بِالْمَعْرُوفِ حَقّاً عَلَى الْمُحْسِنِینَ(236)
(سوره بقره)
ترجمه : اگر زنان را قبل از آمیزش جنسی و تعیین مَهر ( به عللی ) طلاق دهید ،
گناهی بر شما نیست ( و در این موقع ) آنان را ( با هدیّه ای مناسب حال خود ) بهره
مند سازید . آن کس که توانائی ( مالی ) دارد ، و آن کس که توانائی ( مالی ) ندارد
، به اندازه خودش ، هدیّه ای شایسته ( و مناسب حال دهنده و گیرنده ) می پردازد ، و
این ( پرداخت هدیّه ) بر نیکوکاران الزامی است .
وَإِن طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِن قَبْلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ وَقَدْ فَرَضْتُمْ لَهُنَّ
فَرِیضَةً فَنِصْفُ مَا فَرَضْتُمْ إَلاَّ أَن یَعْفُونَ أَوْ یَعْفُوَ الَّذِی
بِیَدِهِ عُقْدَةُ النِّکَاحِ وَأَن تَعْفُواْ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى وَلاَ
تَنسَوُاْ الْفَضْلَ بَیْنَکُمْ إِنَّ اللّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ(237)
(سوره بقره)
ترجمه : و اگر زنان را پیش از آن که با آنان تماس بگیرید ( و آمیزش جنسی بنمائید )
طلاق دادید ، در حالی که مهریّه ای برای آنان تعیین نموده اید ، ( لازم است ) نصف
آنچه را که تعیین کرده اید ( به آنان بدهید ) مگر این که آنان ( حق خود را )
ببخشند و یا ( اگر صغیر و یا سفیه هستند ، ولی آنان ، یعنی ) آن کس که عقد ازدواج
در دست او است ، آن را ببخشد ، و اگر شما ( مردان ) گذشت کنید ( و تمام مهریّه را
به زنان بپردازید ) به پرهیزگاری نزدیکتر است ، و گذشت و نیکوکاری را در میان خود
فراموش مکنید . بیگمان خداوند به آنچه انجام می دهید بینا است .