یَسْأَلُونَکَ عَنِ الْخَمْرِ وَالْمَیْسِرِ قُلْ فِیهِمَا إِثْمٌ کَبِیرٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَإِثْمُهُمَا أَکْبَرُ مِن نَّفْعِهِمَا وَیَسْأَلُونَکَ مَاذَا یُنفِقُونَ قُلِ الْعَفْوَ کَذَلِکَ یُبیِّنُ اللّهُ لَکُمُ الآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَتَفَکَّرُونَ (219) (سوره بقره)
ترجمه : درباره باده و قمار از تو سؤال می کنند . بگو : در آنها گناه بزرگی است و
منافعی هم برای مردم دربر دارند ، ولی گناه آنها بیش از نفع آنها است . و از تو می
پرسند : چه چیز را صدقه و انفاق کنند ؟ بگو : مازاد ( نیازمندی خود ) . این چنین
خداوند آیات ( و احکام ) را برای شما روشن می سازد ، شاید ( درباره مصالح دنیا و
آخرت خود ) بیندیشید .
فِی الدُّنْیَا وَالآخِرَةِ وَیَسْأَلُونَکَ عَنِ الْیَتَامَى قُلْ إِصْلاَحٌ لَّهُمْ خَیْرٌ وَإِنْ تُخَالِطُوهُمْ فَإِخْوَانُکُمْ وَاللّهُ یَعْلَمُ الْمُفْسِدَ مِنَ الْمُصْلِحِ وَلَوْ شَاء اللّهُ لأعْنَتَکُمْ إِنَّ اللّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ(220) (سوره بقره)
ترجمه : ( تا راجع به نیازهای روحی و جسمی خود ) در دنیا و آخرت ( اندیشه کنید ) .
و درباره یتیمان می پرسند ( که نظر اسلام راجع به معامله و مخالطه با ایشان چیست ؟
) . بگو : هر چیز که صلاح ایشان در آن باشد ، نیک و پسندیده است ، و اگر با آنان (
زندگی خود را به قصد اصلاح نه افساد ) بیامیزید ( مانعی ندارد ) . ایشان برادران (
دینی ) شما هستند ( و انتظار چنین کمکی می رود ) ، و خداوند مفسد را از مصلح (
موجود در میان شما ، جدا می سازد و ) می شناسد ، و اگر خدا می خواست ( با تعیین
تکالیف و وظائف سخت در امر سرپرستی یتیمان ) شما را به زحمت می انداخت . بی گمان
خداوند چیره و حکیم است ( و قانونی جز آنچه مصالح بندگان در آن باشد ، وضع نمی کند
) .