وَأَتِمُّواْ الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَیْسَرَ مِنَ الْهَدْیِ وَلاَ تَحْلِقُواْ رُؤُوسَکُمْ حَتَّى یَبْلُغَ الْهَدْیُ مَحِلَّهُ فَمَن کَانَ مِنکُم مَّرِیضاً أَوْ بِهِ أَذًى مِّن رَّأْسِهِ فَفِدْیَةٌ مِّن صِیَامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُکٍ فَإِذَا أَمِنتُمْ فَمَن تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَیْسَرَ مِنَ الْهَدْیِ فَمَن لَّمْ یَجِدْ فَصِیَامُ ثَلاثَةِ أَیَّامٍ فِی الْحَجِّ وَسَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ تِلْکَ عَشَرَةٌ کَامِلَةٌ ذَلِکَ لِمَن لَّمْ یَکُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِی الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَاتَّقُواْ اللّهَ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ (196) (سوره بقره)
ترجمه : و حجّ و عمره را به تمام و کمال
خالصانه برای خدا انجام دهید ( و مراسم و مناسک ظاهری را به پایان برید و هدفتان
جز رضای خدا نباشد ) و اگر ( از برگزاری بعضی از مناسک ، به وسیله دشمن یا بیماری
و غیره ) بازداشته شدید ( و خواستید از احرام به در آئید ، بر شما است که ) هر
آنچه از قربانی فراهم شود ( همچون شتر و گاو و گوسفند ، ذبح کنید و آن گاه از
احرام به در آئید ) و سرهای خود را نتراشید تا قربانی به قربانگاه خود برسد ( همان
جائی که حاجی در آن از انجام مراسم حجّ بازمانده ، و یا کعبه است ) ، و اگر کسی از
شما بیمار شد ، یا ناراحتی در سر داشت ( به سبب زخمی بودن یا سردرد و یا بیماریهای
دیگر ، و محتاج شد موی سر را بتراشد ، باید که ) فدیه بدهد ، از قبیل ( سه روز )
روزه یا صدقه ( که دادن خوراک یک روزه شش نفر ندار است ) و یا گوسفندی ( که باید
ذبح و میان فقراء تقسیم شود ) . و وقتی که ( از دشمن یا بیماری ) در امان بودید (
و به حجّ و عمره رفتید و نخست ) کسی از عمره بهره مند گردد سپس حجّ را آغاز کند ، آنچه
از قربانی میسّر شد ( ذبح می کند و به فقرای آنجا می دهد ) . و کسی که ( قربانی یا
بهای قربانی را ) نیابد ، سه روز در ( ایّام ) حجّ ، و هفت روز هنگامی که بازگشت (
به خانه و کاشانه خود ، باید روزه بگیرد ) . این ده روز کاملی است ( که نباید از
آنها غفلت شود ) این ( بهره مندی و آغاز از عمره ، یا قربانی و یا روزه داری ) از
آن کسی است که خانواده او اهل مسجدالحرام ( یعنی ساکنان مکّه و دوروبر آن ) نباشد
. ( تقوا داشته باشید ) و از خدا بترسید و بدانید که خدا دارای کیفر سختی است
الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَّعْلُومَاتٌ فَمَن فَرَضَ فِیهِنَّ الْحَجَّ فَلاَ رَفَثَ
وَلاَ فُسُوقَ وَلاَ جِدَالَ فِی الْحَجِّ وَمَا تَفْعَلُواْ مِنْ خَیْرٍ
یَعْلَمْهُ اللّهُ وَتَزَوَّدُواْ فَإِنَّ خَیْرَ الزَّادِ التَّقْوَى وَاتَّقُونِ
یَا أُوْلِی الأَلْبَابِ (197) (سوره بقره)
ترجمه : حجّ در ماههای معیّنی انجام می پذیرد ( که عبارتند از : شوّال و ذوالقعده و
ذوالحجّه ) . پس کسی که ( در این ماهها با احرام یا تلبیه یا سوق دادن حیوان
قربانی و شروع مناسک دیگر حجّ ) ، حجّ را بر خویشتن واجب کرده باشد ( و حجّ را
آغاز نموده باشد ، باید آداب آن را مراعات دارد و توجّه داشته باشد که ) در حجّ
آمیزش جنسی با زنان و گناه و جدالی نیست ( و نباید مرتکب چنین اعمالی شود ) . و هر
کار نیکی که می کنید خداوند از آن آگاه است . و توشه برگیرید ( هم برای سفر حجّ و
هم برای سرای دیگرتان و بدانید ) که بهترین توشه پرهیزگاری است ، و ای خردمندان !
از ( خشم و کیفر ) من بپرهیزید .
لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَن تَبْتَغُواْ فَضْلاً مِّن رَّبِّکُمْ فَإِذَا أَفَضْتُم مِّنْ عَرَفَاتٍ فَاذْکُرُواْ اللّهَ عِندَ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ وَاذْکُرُوهُ کَمَا هَدَاکُمْ وَإِن کُنتُم مِّن قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّآلِّینَ(198) (سوره بقره)
ترجمه : گناهی بر شما نیست این که از فضل پروردگار خود برخوردار شوید ( و در ایّام حجّ
به کسب و تجارت بپردازید ) . و هنگامی که از عرفات ( به سوی مزدلفه ) روان شدید ،
خدا را ( با تهلیل و تکبیر و تلبیه ) در نزد مشعرالحرام یاد کنید ، و همان گونه که
شما را رهنمون کرده است خدای را یاد کنید ( و با تضرّع و زاری و بیم و امید و این
که گوئی که او را می بینید به ذکرش بپردازید ) اگرچه پیش از آن جزو گمراهان بوده
باشید .
ثُمَّ أَفِیضُواْ مِنْ حَیْثُ أَفَاضَ النَّاسُ وَاسْتَغْفِرُواْ اللّهَ إِنَّ
اللّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ(199) (سوره بقره)
ترجمه : سپس از همان جا که مردم روان می شوند ( و از مکان واحدی به نام عرفات به سوی
سرزمین مِنیا می کوچند ) روان شوید ، و از خداوند آمرزش ( گناهان و کجرویهای پیشین
خود را ) بخواهید ( و بدانید که ) بی گمان خداوند آمرزنده و مهربان است ( و توبه و
بازگشت بندگان مخلص را می پذیرد ) .
فَإِذَا قَضَیْتُم مَّنَاسِکَکُمْ فَاذْکُرُواْ اللّهَ کَذِکْرِکُمْ آبَاءکُمْ
أَوْ أَشَدَّ ذِکْراً فَمِنَ النَّاسِ مَن یَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا
وَمَا لَهُ فِی الآخِرَةِ مِنْ خَلاَقٍ(200) (سوره بقره)
ترجمه : و هنگامی که مناسک ( حجّ ) خود را انجام دادید ( و مراسم آن را به پایان بردید
و پراکنده شدید ) همان گونه که پدران خویش را یاد می کنید ( و به افتخارات نیاکان
مباهات می نمائید ) خدا را یاد کنید و بلکه بیشتر از آن ، ( زیرا بزرگی و عظمت در
پرتو ارتباط با خدا است . مردمان دو گروهند : ) کسانی هستند که می گویند : خداوندا
! به ما در دنیا ( نیکی رسان و سعادت و نعمت ) عطاء کن . ( و لذا ) چنین کسانی در
آخرت بهره ای ( از سعادت و نعمت و رضایت الهی ) ندارند .